امید

به گزارش امیدنامه به نقل از خبرآنلاین، او با دسته‌بندی اصطلاحات محاوره‌ای و برشمردن معانی آنها از وضعیت سخن گفتن افراد انتقاد کرد.

واژه‌های «کف»، «گولاخ»، «سرویس» و … از جمله واژه‌هایی بودند که رضویان به آن اشاره کرد. او در بخشی از اجرایش گفت: «ما حتی به میوه‌ها هم رحم نمی‌کنیم. به طرف می‌گوییم وایسادی گلابی؟ مگر گلابی می‌ایستد؟»

او با اشاره به میوه «هلو» گفت: «البته اجازه بدهید درباره «هلو» چیزی نگویم چون احتیاج به یک برنامه مستقل دارد. هرچند در دوره‌ای انگار کاربرد سیاسی هم پیدا کرد که البته چون من دانش سیاسی ندارم درباره آن چیزی نمی‌گویم.»

اشاره رضویان به سخنان احمدی‌نژاد درباره کامران باقری لنکرانی وزیر بهداشت دولتش بود که از او با عنوان «هلو» یاد کرده بود.

او ادامه داد: «به اعضا و جوارح هم رحم نمی‌کنیم. می‌گوییم «چش مایی»، یا جیگر! البته اجازه دهید در همان برنامه‌ای که درباره هلو صحبت می‌کنیم درباره جیگر هم صحبت کنیم.»

رضویان اجرای خود را با خواندن یک شعر ادامه داد و گفت:

«من برات گل خریدم یه صبح خوب و بی‌نظیر/ با خودم آوردمش خودت بیا ازم بگیر

پاشو فکراتو بکن بشین کنار پنجره/ اینو خوب بدون که گاهی فکر نکردن بهتره

اسمتو با دست خالی روی دیوار می‌کنم/ نمی‌خوای جواب نده اگه نداری حس و حال

وقت اومدن شده پاشو بیا شلوغیه/ همه قهقه‌هام بدون توی دروغیه»

رضویان سپس گفت:‌ «می‌گویند تعدادی از شعرا با شنیدن این شعر به دریاچه نمک قم پناه برده‌اند. با طلوع صبح شروع می‌کنند به جیغ زدن، خنج کشیدن و فریاد زدن و با غروب خورشید پشت تپه‌ها گم و گور می‌شوند. عده‌ای خانواده با سرپرست خود را به عنوان خانواده بی‌سرپرست اعلام کرده‌اند و تعدادی بچه گم شده چون پدر و مادرهای‌شان در معنی این شعر گم شده‌اند. ژاپن هم اعلام کرده که اگر این شاعر یک بار دیگر شعر بگوید خودمان به خودمان بمب اتمی می‌زنیم.»