امید

همان‌گونه که حدس زده می‌شد یک جریان سیاسی نه چندان اصیل که متاسفانه اهداف و عملکردش توسط مقامات امنیتی کشور مورد غفلت قرار گرفته است، باز هم در جریان سفر نخست‌وزیر ژاپن تجمعی را برنامه‌ریزی و اجرا کرد.

تا همین‌جا البته باید از این جماعت ممنون بود که به داخل سفارت نریختند و آن را آتش نزدند! حضور نیروهای خودجوش در اعتراض به تصمیمات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی اصلا پدیده‌ای منفی نیست اما آنچه زشت و ناپسند می‌نماید این است که چنین تجمعاتی را نمی‌توان برخاسته از متن جامعه دانست. با کمی دقت در تصاویر افراد حاضر در این گردهمایی‌ها وجود چهره‌های تکراری و استفاده از لجستیک و پشتیبانی یک جریان خاص سیاسی کاملا مشهود است. به همین دلیل می‌بینیم میزان پیوستن آحاد مردم به آنها بسیار کمرنگ و در حد صفر است.

در واقعه سفارت عربستان که ابتدا یک تشکل دانشجویی نشانه‌دار شروع به اقدام کرد و یک جریان خاص سیاسی هم از آن حمایت به عمل آورد کاملا واضح بود که یک اتفاق عامدانه در حال رخ دادن است. حتی شاگردان کلاس اول سیاست هم می‌فهمیدند چه اشتباه بزرگی در حال صورت گرفتن است. بنابراین نمی‌توان تصور کرد آنها نمی‌فهمند که چه کاری انجام می‌دهند. به همین دلیل چاره‌ای جز این نیست که بپذیریم اینگونه رفتارها با هدایت قبلی و با هدف مشخص و به منظور ضربه زدن به نظام صورت می‌گیرد، حتی اگر عوامل میدانی‌اش ظاهر بچه مسلمان‌ها و عناصرحزب‌اللهی را داشته باشند.

اگر واکنش رهبر معظم انقلاب نبود، امروز حتما خاک سفارت ژاپن به توبره کشیده می‌شد!