امید

تکرار این جمله و تاکید بر اصلاح‌طلب نبودن روحانی از سوی جریان اصولگرایی، نشان می‌دهد که اصولگرایان با یک سری مشکلات جدی روبه‌رو هستند و به نظر می‌رسد که بازگشت جایگاه مردمی آنان راه طولانی و بلندی را در پیش دارد. جایگاهی که در طول هشت سال گذشته متزلزل شد و نتوانست محبوبیت آنان را میان مردم حفظ کند.

اصولگرایان اگر بخواهند متوجه دلایل این افول باشند می‌توانند به عملکرد هشت ساله خود نگاه کنند که نه در مقام حمایت که در مقام پرستیدن قدرت بودند در حالی که شأن و منزلت اصولگرایان طبق تعریف خودشان دفاع از ارزش‌هاست که یکی از اینها عدم پرستش قدرت و در مقابل، نقد آن است. اما هنوز دیر نشده و باید از همین حالا عملکرد خود را وارسی کنند تا متوجه شوند که چرا به چنین وضعی مبتلا شدند و با وجود آنکه قادر بودند از این رفتار‌ها و اشتباهات راهی برای برون‌رفت پیدا کنند، رای به احمدی‌نژاد را با توجه به عملکرد ضعیف دولت مایه افتخار خود می‌دانستند.

تاکید مجدد بر اصلاح‌طلب نبودن روحانی و تلاش برای اصولگرا نامیدن روحانی در واقع نه به معنای مصادره و مخالفت که به معنای پوشش و توجیه اشتباهات جریان اصولگرایی است. روحانی به عنوان نامزد اصلاح‌طلبان پیروز عرصه انتخابات شد و اگر اصولگرایان افراطی می‌دانستند که روحانی رای می‌آورد او را نیز مانند آیت‌الله هاشمی رد صلاحیت می‌کردند. در طول شش ماهه گذشته نیز شاهد اتفاق نظر اصلاح‌طلبان و دولت در عرصه‌های مختلف اعم از مسائل فرهنگی مثل تغییر و تحولات صورت گرفته در جشنواره فیلم فجر، موضوعات اجتماعی، گشایش فضای داخلی، فراهم شدن زمینه‌های رشد اقتصادی، تغییر رویکرد در عرصه دانشگاهی و بازگشت به کیفیت‌گرایی و در راس آن سیاست خارج بودیم. در واقع قرابت آرا و نظرات دولت و اصلاح‌طلبان همان مطالبه جریان اصلاحات است که نشان می‌دهد ادعای اصولگرایان درباره عدم پیروزی اصلاح‌طلبان در انتخابات درست نیست.