امید

به نوشته این خبرگزاری انگلیسی، پس از اعتراضاتی که در پی انتخابات سال 88 رخ داد، نظام جمهوری اسلامی ایران امیدوار بود که انتخابات خرداد 92 با آرامش برگزار شود و روی کار آمدن یک رئیس جمهور محافظه کار وفادار را به دنبال داشته باشد اما با ثبت نام دو نامزد اصلی مستقل که در روز آخر کاملاً شگفت آور به نظر می رسید، ممکن است ناملایمات در کمین این آرامش باشد.

 رویترز نوشت: اسفندیار رحیم مشایی، متحد ملی گرای رئیس جمهوری ایران و اکبر هاشمی رفسنجانی، رئیس جمهور اسبق و یکی از چهره های سیاسی بزرگ و شناخته شده ایران همان دو چهره شگفت آور انتخابات ایران هستند.

در سال 2009 بود که از معاون اولی مشایی ممانعت شد تا نظام مذمت و بی میلی خود نسبت به مردی که متهم به رهبری «جریان انحرافی» و به دنبال کاهش قدرت روحانیون مسلمان بوده را نشان دهد.

در این مرحله نمی توان پیش بینی درستی داشت اما اگر صلاحیت مشایی تایید شود، انتخابات 14 ژوئن (24 خرداد) به رقابتی میان وی، رفسنجانی و یکی از چندین نامزد «اصولگرایی» که به شدت به حکومت و اصول نظام وفادار هستند، تبدیل خواهد شد.

حتی اگر این دو نام بزرگ در انتخابات ریاست جمهوری ناکام بمانند، بخش عظیمی از جمعیت ایران از آنها حمایت خواهند کرد و در این صورت نظام ایران برای روی کار آوردن یک محافظه کار تابع راه دشواری را در پیش خواهد داشت.

نظام ایران به دلیل مبارزه با تحریم های مربوط به برنامه هسته ای خود و مسئله جنگ داخلی سوریه- به عنوان یکی از معدود متحدان دمشق- نیاز دارد که به جهانیان نشان دهد از یک سیستم سیاسی بی نقص، هماهنگ و مستحکم برخوردار است. در چنین شرایطی به راه افتادن رقابت میان سه کاندیدا می تواند پیامدهای دور از انتظاری داشته باشد.

این رقابت نه تنها تکرار رویارویی رفسنجانی با اردوگاه احمدی نژاد است که وی را در انتخابات سال 2005 شکست داد، بلکه مسئله روابط مشکل دار وی با نظام که در پی حمایت وی از اصلاح طلبان شکست خورده در سال 2009 با شکاف روبرو شد را به کانون توجهات تبدیل می کند.
رفسنجانی که طی سال های 1989 تا 1997 رئیس جمهور ایران بود، به دلیل برنامه های عملگرایانه خود به منظور ترمیم روابط با کشورهای منطقه و آزادسازی اقتصاد ایران با نظام و تندروها مشکل پیدا کرد. اما حمایت وی از اعتراضات «جنبش سبز» علیه نتایج انتخابات سال 2009 و ریاست جمهوری احمدی نژاد، وی را در سایه قرار داد.

صف آرایی اردوگاه انحرافی در این انتخابات به اختلافات محمود احمدی نژاد و نظام ایران نیز دامن خواهد زد. مشایی که به دلیل ازدواج دخترش با پسر رئیس جمهوری ایران رابطه نزدیکی با وی دارد، با بی اعتمادی و بی علاقگی شدید وفاداران به نظام روبرو است. شواهدی که از بی علاقگی نظام به مشایی وجود دارد بیانگر این واقعیت است که حتی نامزدی وی برای پست ریاست جمهوری می تواند چالشی مستقیم برای نظام ایران باشد.

مشایی خود را وارد بحث های اسلامی و مذهبی می کند و در رفتار و سخنان خود بر ملی گرایی ایرانی تاکید دارد و همین امر خشم اهل سنت را برانگیخته است. اما به عقیده تحلیل گران شورای نگهبان - متشکل از روحانیون و حقوق دانان محافظه کاری که صلاحیت نامزدها را بررسی می کنند- صلاحیت مشایی را تایید نخواهد کرد تا احمدی نژاد و متحدانش گزینه های اندکی برای حفظ نفوذ و شاید آزادی خود پس از پایان دوره ریاست جمهوری وی داشته باشد.
اما احمدی نژاد طی سال های اخیر نشان داده که توانایی خارج کردن دشمنان سیاسی خود از بازی را دارد و این همان دورنمایی است که می تواند به نظام جمهوری اسلامی ایران صدمه بزند. احمدی نژاد اعلام کرده که اطلاعات مهم و بسیاری در مورد برخی شخصیت ها دارد.

در چنین شرایطی ائتلاف اصولگرایان با اختلال در روند حرکتی خود روبرو شده است. دو ماه پیش این اتحاد- متشکل از محمد باقر قالیباف، شهردار تهران؛ علی اکبر ولایتی، وزیر خارجه سابق و غلامعلی حداد عادل، سخنگوی سابق مجلس- اصلی ترین بازیگر این رقابت محسوب می شد.

به نظر می رسد این گروه قصد حمایت از سعید جلیلی، کهنه سرباز محافظه کاری که نزدیکی زیادی به نظام دارد و از سال 2007 تاکنون رئیس تیم مذاکره کننده ایران در مورد برنامه هسته ای است را دارد.

فرحی از دانشگاه هاویی متذکر می شود که این امر نیز نظام را با مشکلاتی روبرو خواهد کرد؛ آیا نظام ایران باید از فردی حمایت کند که فاقد تجربه اجرایی است؟

اگر چنین شود، نظام ایران در زمان بروز بحران جدی اقتصادی، متهم خواهد شد که بار دیگر اجازه داده شخصی بی تجربه مسئولیت اجرایی کشور و اقتصاد ایران را برعهده بگیرد.