امید

16 آبان سال 32 بود که کابینه زاهدی و دولت انگلستان برای تجدید روابط که در جریان ملی سازی نفت قطع شده بود مخفیانه شروع به مذاکره می نمایند و در تاریخ 24 آبان اعلام می شود که نیکسون معاون رییس جمهور آمریکا از طرف آیزنهاور به ایران می آید تا نتایج کودتای 28 مرداد را ارزیابی نماید. دانشجویان مبارز دانشگاه تصمیم گرفتند که هنگام ورود نیکسون نفرت و انزجار خود را به کودتاچیان نشان دهند و وقوع تظاهرات به هنگام ورود نیکسون حتمی بود. در 14آذر زاهدی تجدید رابطه با انگلستان را رسما اعلام کرد و قرار شد "دنیس رایت" کاردار سفارت انگلستان به ایران بیاید همان روز یعنی 14 آذر تظاهراتی در گوشه و کنار به وقوع پیوست و در نتیجه عده ای در بازار و دانشگاه دستگیر شدند این وضع تا 15 آذر هم ادامه داشت. رژیم شاه برای جلوگیری از هرگونه تحرکی نیروهای نظامی خود را در دانشگاه مستقر نمود. صبح روز 16 آذر دانشجویان هنگام ورود به دانشگاه متوجه حضور سربازان مسلح در دانشگاه می شدند ووقوع حادثه قابل پیش بینی بود. دانشجویان سعی کردند به هیچ وجه بهانه ای به دست مزدوران رژیم شاه ندهند و ساعت اول بدون حادثه سپری می شود اما سربازان تا بن دندان مسلح به داخل دانشکده های پزشکی، داروسازی، حقوق و علوم هجوم می برند و عده زیادی را دستگیر می کنند. بین دستگیرشدگان چند استاد نیز بودند و پس از ضرب و شتم آنان به داخل کامیون کشیده می شوند. اگرچه مسئولین دانشگاه دستور تعطیلی دانشگاه را دادند ولی سربازان به دانشکده فنی حمله می کنند و در نتیجه بین نظامیان و دانشجویان زد و خورد می شود و به دنبال آن دانشکده فنی به محاصره کامل نظامیان در می آید. در داخل دانشکده تیراندازی می شود و خون سه جوان برومند این مرز و بوم بدست مزدوران سفاک رژیم شاه به زمین می ریزد. خبر این واقعه تاسف بار به سرعت در تمام سطح شهر تهران پخش می شود و روز 17 آذر تمام دانشگاه های تهران و اغلب شهرستان ها در اعتصاب کامل به سر می برند. اجساد پاک و مطهر دانشجویان شریعت رضوی، قندچی و بزرگ نیا با کامیون ارتش به امام زاده عبدا... منتقل می شود و حتی اجازه برگزاری مراسم عزاداری به خانواده این سه شهید بزرگوار را نیز نمی دهند.
این روز تاریخی و غم بار تاریخ دانشگاه یعنی 16 آذر 32 هر ساله توسط دانشجویان دانشگاه های ایران گرامی داشته می شود و تا قبل از انقلاب اسلامی ایران روز اعلان نفرت و انزجار دانشجویان و دانشگاهیان نسبت به دستگاه رژیم طاغوت بود و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی هر ساله این روز را گرامی داشته اند و از سلطه و سلطه گر و قدرت های استعماری و به خصوص آمریکای جهان خوار اعلام برائت می کنند. متاسفانه چند سالی است که دست های پنهان جلوی این حرکت تاریخی و گرامی داشت روز دانشجو را گرفته اند و صدای اعتراض و نفرت دانشجویان نسبت به قدرت های جهان خوار در دانشگاه به گوش نمی رسد! آیا سفاکی، جهان خواری و زیاده خواهی دولت های استعماری به سرکردگی آمریکا تمام شده؟ همه می دانیم که این سیاست شوم جهان خواری هزار بار بیشتر از 16 آذر 32 و با شدت بیشتری به پیش می تازد. از طرفی مگر می شود روز ریختن خون سه دانشجوی دانشگاه تهران را فراموش کرد؟ نه تنها گرامیداشت روز 16 آذر بر همه دانشجویان و دانشگاهیان فرض است بلکه کلاس درس آزادی خواهی و آزادمنشی و زنده نگه داشتن مکتب اعتراض به هر نوع ظلم و بی عدالتی است.