امید

1-سیاست لبریز از پدیده‌های زیباشناختی است، از سوراخ‌کردن اندام‌های بدن و پوشیدن لباس‌های جنس مخالف گرفته تا تجمعات نمایش‌گونه در فضاهای عمومی، تا «اجتماعات جرقه‌آسا» - افراد در زمانی معین و در مکانی که از قبل تعیین و برای این کار در نظر گرفته شده، یک‌باره سروکله‌شان پیدا می‌شود و یک‌سری رفتارهای تندوتیز (و معمولا مضحک و مبتذل) از خود بروز می‌دهند، و بعد از آن دوباره هر کسی رد کار خود می‌رود. تعجب نکنید اگر می‌بینید گاهی اجتماعات جرقه‌آسا را یک‌جور شعر شهری که بدون قصد و غرض واقعی سروده می‌شود، توصیف کرده‌اند. – تا آلوچه‌خوردن جوانان فرانسوی، تا آزادی یواشکی و اپلیکیشن گرشاد، بازی‌بازی‌کردن با انواع و اقسام هویت‌سازی‌های کاذب و ایجاد ارتباط‌های جانبی که شبکه‌های اجتماعی دیرپا و تثبیت‌شده را از کار می‌اندازند، کژروی‌ها و کژتابی‌های بازیگوشانه، حرکات ناموزون و ناهمگون با ضرب‌آهنگ موسیقی، و تا مشارکت حداکثری.

 2-امروز «مشارکت حداکثری» زیباترین روح سیاست است. زمانی پریکلس در کلام معروفش آتنی‌ها را ستایش می­کند، زیرا ایشان زیبایی را دوست می‌دارند و سرسختانه فلسفه‌ورزی می‌کنند. همه‌ی کسانی که دوستدار زیبایی بودند دوستدار سوفیا محسوب می‌شدند»، امروز ما باید ایرانی‌هایی را ستایش کنیم که سیاست و سیاست‌ورزی زیبا را دوست می‌دارند، و با کنش جمعی آگاهانه و معطوف به مقاومت خود حجاب از چهره‌ی کسانی که وانمود می‌کنند که از جانب «مردم» سخن می‌گویند، و سرانجام بدان‌جا می‌رسند که به مردم فرمان بدهند که باید چگونه فکر کنند، برمی‌گیرند. در جمهوری افلاطون می‌بینیم سقراط تنها موسیقی و اوزانی را قابل‌هضم می‌داند که «با آهنگ صدا و شیوه‌ی گفتار مردی دلیر تناسب دارد که چه در میدان جنگ و چه در هنگام ابتلا به سختی از جای درنرود. . .آهنگ دیگر آهنگ مردی است که پیوسته در دایره‌ی اعتدال باقی می‌ماند و به آنچه پیش می‌آید راضی است. این دو آهنگ یکی منعکس‌کننده‌ی مبارزه و سخت‌کوشی و ناکامی و دلیری است و دیگری نماینده‌ی آرامی و صفا و کامیابی و خویشتن‌داری»، و این دو، دو چهره‌ی سیاست زیبایی هستند که مردم ما بارها به نمایش گذارده‌اند. مردم ما امروز در هنگامه‌ی خلق و آفرینش سیاستِ راستین (سیاستی که در عرصه‌ی آن انسان‌ها به جای خود، برای خود، و به زبان خود سخن می‌گویند) یا سیاستی زیبا و زیباشناختی دیگر هستند: سیاستی که در لوح با شکوه حضور حداکثری آنان نقش و نقاشی می‌شود.