امید

آقای پزشکیان حال و هوای این روزهای بهارستان و نمایندگان چه طور است؟

همه خوب و مشغول کار هستند. اگر اخبار مجلس را رصد کنید، می‌بینید که این روزها نمایندگان، روزهای پر کاری دارند. طبیعتاً زمانی که نمایندگان پر کار باشند، روزهای پویایی هم در بهارستان سپری می‌شود. روزهایی که با حواشی کمتر دنبال می‌شود و این به نفع مردم، نمایندگان، دولت و مصالح ملی است.

فکر می‌کنید که تغییر عمده‌ای که این مجلس با مجلس نهم دارد، چیست؟

هر چه مجلس، کمتر یکدست باشد، به معنای آن است که تضارب آرای بیشتری وجود دارد و در نتیجه تصمیمات پخته‌تر و کارشناسی شده بیشتری هم گرفته می‌شود. چراکه بر سر یک موضوع باید نظرات مخالف و موافق زیادی ارائه شود تا در نهایت یکی از طرفین قانع شود و یا تغییرات لازم اعمال شود. این نشان دهنده بلوغ است. الان هم ترکیب این مجلس با مجلس گذشته، تفاوت دارد. فراکسیون‌هایی هم که در این مجلس شکل گرفته‌اند نیز، نسبت به مجلس نهم، متفاوت‌تر هستند. به نظرم تغییر ترکیب مجلس، می‌تواند یکی از تفاوت‌ها باشد. البته این تغییر ترکیب خواست مردم بود و به همت مردم هم انجام شد. نکته دیگر اینکه در مجلس گذشته ما شاهد رفتارهایی بودیم که اغلب می‌گفتند برخی نمایندگان وکیل الدوله هستند و به واقع هم واقعاً در برخی شرایط اینطور بود. اما در این مجلس هر چند که قصد نمایندگان کمک به دولت است اما، کسی وکیل الدوله نیست. نمایندگان در عین حال که به دولت کمک می‌کنند تا برخی امور تسریع پیدا کند اما در جای خود، نقد هم می‌کنند، از وزرا سؤال هم می‌پرسند و به نوعی در عین تعامل مثبت با دولت، فاصله‌شان را هم حفظ می‌کنند که شایعاتی مثل وکیل الدوله بودن در مجلس قبل ایجاد نشود. همه به خوبی به یاد دارند که عده‌ای در مجلس هشتم و بعضاً نهم، به نوعی از دولت حمایت علنی می‌کردند و به نوعی روی برخی ایرادات مهم و اساسی دولت، سرپوش می‌گذاشتند که گویی نماینده دولت هستند و نه نماینده مردم. اما در این مجلس این اتفاقات را شاهد نیستیم.

قبل و بعد از شکل گیری هم با مشخص شدن ترکیب مجلس دهم، برخی مجلس دهم را با مجلس ششم مقایسه می کردندفکر می‌کنید آیا این شباهت وجود دارد؟

زمانی که مجلس ششم روی کار بود، دولت اصلاحات مشغول فعالیت بود. الان مجلس دهم با دولت اعتدال روی کار است و من فکر می‌کنم که این 2 با هم تفاوت دارد و در همان زمان هم گفتم که یک عده‌ای باب این مسأله را باز کردند تا تفکرات محدود خود را به جامعه تحمیل کنند. بنابراین این قیاس از ابتدا اشتباه بود. ضمن اینکه مردم هم به خوبی می‌توانند، قیاس کنند و واقعیت را تشخیص دهند. اکنون مردم از ما هم جلوتر هستند و به نظرم دیگر زمان تحمیل نظرات به مردم گذشته است.

رابطه دولت و مجلس چه طور است؟

روابط که بد نیست و به دور از تنش است. مجلس هر چه در توان داشته و در چهارچوب قانون باشد، به دولت کمک می‌کند. دولت هم این موضوع را درک کرده است. اما باقی ماجرا به دولت بستگی دارد. یعنی ما گام‌های مثبت زیادی برداشته‌ایم.

جایی گفته بودین که دولت بهتر است که از وزرایش حمایت کند و تغییر وزرا در شرایط فعلی درست نیست. فکر نمی‌کنید که روحانی در جهت ترمیم کابینه این اقدام را انجام داده و می‌تواند مثبت تلقی شود؟

ترمیم کابینه خوب است اما من گفتم که الان وقت‌ترمیم کابینه نیست. نزدیک به هشت ماه تا انتخابات ریاست جمهوری باقی مانده است و در این هشت ماه، آیا وزرای جدید می‌توانند، کارهای عقب مانده در آن بخش مد نظر را به سرانجام برسانند؟ وزیری که خوب یا بد، سه سال در کابینه و در وزارتخانه‌اش کار کرده است، به تمام مسائل در وزارتخانه آشناست اگر از وزارتخانه برود، وزیر جدید در این هشت ماه می‌خواهد چه اقدام خاصی کند؟ بلاخره هر اقدامی نیازمند برنامه ریزی وکار کارشناسی است.

ضمن اینکه الان در برخی حوزه‌ها نیازمند تغییر جدی هستیم اما در این مدت باقی مانده، من حتی تغییر در آن وزارتخانه‌ها را هم به صلاح نمی‌دانم. چراکه تا یک وزیری در این زمان جا به جا شود و در وزارتخانه‌اش جا بیفتد، هشت ماه تمام شده است. همین می‌شود که یک عده‌ای می گویند روحانی، تسلیم فشار شده است و یا یک عده دیگر می گویند که روحانی اقدامات انتخاباتی می‌کند.  این نکته هم وجود دارد که بحث استعفا با برکناری بسیار تفاوت دارد. بنابراین الان وقت‌ترمیم نیست وقت اصلاحات ساختاری است. باید ببینیم که مثلاً در فلان وزارتخانه چه مشکلاتی وجود داشته است که آن وزیر نتوانست برنامه‌هایش را پی گیری کند. بعد برویم و آن ساختار را اصلاح کنیم و موانع را برداریم.

یعنی معتقدید که این تغییرات در کابینه به دلیل فشار بوده است؟

نمی‌دانم. اما می گویم که استعفا با برکناری فرق می‌کند. بلاخره رئیس دولت از وزیرش راضی نیست باید برکنارش کند اگر راضی است ، نباید از استعفای او استقبال کند. به هر حال اما این خواست رئیس جمهور بوده است و مجلس هم آن را بررسی خواهد کرد.

فکر می‌کنید که  این وزرا از دولت رأی اعتماد بگیرند؟

هنوز در این باره بحث جدی نکرده‌ایم. نظر شخص من یک چیزی است و ممکن است نظر فراکسیون و دیگر نمایندگان چیز دیگری باشد. از این رو نمی‌توان اظهار نظر دقیق کرد.  اما جو مجلس، مثبت است و احتمال رأی آوردن وزرا وجود دارد.

 همان روندی هم که برای هر وزیری در مجلس طی می‌شود، برای این سه وزیر هم طی خواهد شد. یعنی روحانی برای دفاع از وزرایش در صحن علنی حاضر می‌شود و وزرا نیز برنامه‌هایشان را ارائه می‌کنند. باقی آن نیز بسته به رأی نمایندگان است.

نکته‌ای که این روزها مطرح شده، درباره گفتمان ملی است. به نظر شما می‌توانیم به یک آشتی در گفتمان‌ها با توجه به اختلاف نظرهایی که وجود دارد برسیم؟

رسیدن به یک گفتمام مشترک از سوی تمام جناح‌ها، نشان دهنده بلوغ سیاسی و فکری است. هر جا هم که پای تندروی قطع شود، می‌توان به یک نقطه مشترک رسید و روی اشتراکات کار کرد. مردم ما از شعور سیاسی خوبی برخورداند و این مسأله را به خصوص طی سال‌های اخیر نشان داده‌اند. از این جهت جامعه ما آمادگی پذیرش شکل گیری یک گفتمان مشترک را دارد. بنابراین صحبت بر روی مشترکات، با وجود تمام اختلاف نظرها در کشور ما کار غیر ممکنی نیست اما همان طور که گفتم علاوه بر جامعه، اهالی سیاست و سیاسیون ما نیز باید به این بلوغ برسند. اگر نگاه تندرویی منزوی شود، اعتدال و عقل حاکم می‌شود و به خوبی می‌توان از آن بهره جست.