امید

در عین حال واکنش ما به قرارداد بستن به این صورت است که باید پس از نوشتن نام«قرارداد»‌یک«ننگین» هم بنویسیم تا ببینیم بعد از آن چه پیش می‌آید و اصلاً قرارداد در چه مورد است. مسأله دیگر بحث خارجی‌هاست که چرا ما باید با آنها قرارداد امضا کنیم؟ با آن فیلم‌هایشان! حالا شما فرض کنید که ما رفته‌ایم با یک شرکت خارجی قرارداد همکاری بسته‌ایم و در کمال وقاحت این شرکت خارجی از ما سود هم می‌خواهد؟ پس حیا کجا رفته؟ شرم کجای داستان قرار دارد؟‌چه بلایی سر خجالت آمده؟ ما توقع داشتیم که مهندسان و مدیران توتال از فرانسه به اینجا بیایند و میدان گازی و نفتی ما را راه انداخته و نهایتاً با چهار فقره دیده‌بوسی و یک بسته گز و سوهان به کشورشان بازگردند.
متأسفانه ما در طرح‌های نفتی و گازی چیزی به اسم سهم «اجرا» و یک چیزی داریم به اسم سهم «درآمد» که خب این سوسول‌بازی‌ها در زمان این دولت به وجود آمده است. شوربختانه سهم توتال در اجرای این قرارداد 51 درصد و در کمال ناباوری 20 درصد در«درآمد» است، درحالیکه میدان نفتی مال ماست، حق ماست، سهم ماست، اصلاً توتال چرا باید 20 درصد از ما بگیرد؟ باور کنید اگر مدیریت دولت سابق بود یک«توتال پراید» می‌زدیم که شراکت که سهل است، توتال سالانه 20 درصد به ما پول بدهد تا اسمش را از روی طرح‌ها برداریم. آنوقت 100 درصد میدان نفتی که مال ما بود هیچ، 20 درصد هم سود می‌گرفتیم و با این سود، عروسک و لوازم آرایشی از چین(که یک کشور خارجی نیست!) ‌وارد می‌کردیم!"