امید

به گزارش امیدنامه، آزاده نامداری در این باره نوشت: «روزهای تلخی بر من و همسر و خانواده ام گذشت، چرا که محکوم شدیم به آنچه که در خیالمان هم نمی‌گنجید. ما صدها کاستی و نقص داریم و خود آگاهتر از همه بدان می‌باشیم، اما بدانیم آن همه قضاوت درست و نادرست در مورد رفتار، گذشته و خانواده ما، بیش از آن که نقد ما باشد، نقد جامعه ماست. 
 
نه از مغرض‌ها که هرچه کنی، حرف خودشان را می‌زنند و تصمیم خودشان را حق مطلق می‌دانند. نه از لشکر بافنده‌ها که بی‌ترس از خدا هر جایی دغل و دروغ می‌سازند و هر جمله و کلمه‌ای را به لب می‌آورند. نه از قضاوت گران سرخود که دانسته و ندانسته هر تهمتی می‌زنند و هر بهتانی می‌بندند و نه از بددل‌هایی که از تماشای رنج دیگران لذت می‌برند و از غصه بقیه شاد می‌شوند، توقعي ندارم. 
 
من آزاده نامداری، از خواهران و برادران مومنم می‌خواهم که مرا عفو کنند و بدانند حقایقی هست که نمی‌دانند. شاید روزی برسد که دیگر نیازی به توضیح نباشد و همه چیز آشکار شود. من همواره مهر شما را در همه شرايط زندگيم فراموش نميكنم واميدوارم اين بارهم دركم كنيد.»