امید

بخشهایی از مصاحبه را می خوانید:
    در این روزهایی که رفتن یا ماندن شهردار تهران به یکی از موضوع‌های چالش برانگیز مدیریت شهری تبدیل شده، فکر می‌کنید تمایل شورا به کدام سمت است، آیا می‌خواهد افشانی بماند یا برود؟
شورا نمی‌خواهد که مجدداً بی‌ثباتی در شهرداری ایجاد شود و آقای افشانی از شهرداری تهران برود.
   یعنی شورا از ایشان راضی است؟
رضایتمندی نمی‌تواند صد درصدی باشد. وقتی اهم و فی الاهم می‌شود، مجموعه نظر شورا بر ادامه کار ایشان است، شورا همه تلاشش را می‌کند تا این ثبات مدیریت حفظ شود، چون شهر تهران دیگر کشش تغییر مدیریت جدید را ندارد و باید به کارهای اساسی و طولانی مدت بپردازیم. اما اینکه براساس این قانون چه اتفاقی خواهد افتاد بارها گفته‌ام که قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان، قانون مفیدی است که موجب می‌شود انسداد مدیریتی در کشور از بین برود. شورا هم موافق این قانون است و فکر می‌کنم مردم هم از این قانون رضایت دارند. براساس داده‌های ما، مطالعات حقوقی و آیین نامه انتخاب شهردار، شهردار در شورا انتخاب شده ، هیأت تطبیق هم شهردار را تأیید کرده و بعد به وزارت کشور فرستادیم و آنجا هم صلاحیت ایشان تأیید شده است. در قانون هم آمده که شورا، شهردار را برای مدت 4 سال انتخاب می‌کند. یعنی مدت زمان قید شده است. با این توصیف ما انتخابمان را برای 4 سال انجام داده‌ایم و نباید عطف به ما سبق بشود. حالا این وزارت کشور است که باید موضوع را تطبیق بدهد.

     در زمان انتخاب افشانی یکسری اختلاف نظر بین احزاب داخل شورا وجود داشت و ازهمان ابتدا خیلی‌ها معتقد بودند که اگر فرصت دوباره داده شود، ایشان تغییر خواهد کرد، شما با این حرف موافقید؟
اختلاف نظری وجود نداشت. ایشان با 19 رأی شهردار تهران شد. حتی آقای الویری که رأی ندادند هم بعداً اعلام کردند که من از ایشان حمایت می‌کنم. صراحتاً می‌گویم که داخل شورا چنین نظری وجود نداشت و ممکن است صداهایی از بیرون باشد که به اعضای شورا ارتباطی ندارد.
   
   نقاط قوت و ضعف افشانی را در چه می‌بینید؟
نقاط قوت که زیاد است، تجربه، پرکاری و تعهد، الان هم زمان انتقاد کردن نیست چون از آمدن آقای افشانی به شهرداری 4 ماه بیشتر نمی‌گذرد و ما این دوران را دوران شناخت روش و نوع اولویت‌ها فرض می‌کنیم. به هرحال ایشان سابقه شهرداری در کارنامه‌اش ندارد. شهرداری تهران هم تشکیلات وسیعی است و به اندازه 3 وزارتخانه است و حدود 70 هزار نیروی سازمانی و 50 هزار نیروی پیمانکاری دارد که در مجموع 120 هزار نیرو را اداره می‌کند که اگر 5 وزارتخانه را هم باهم جمع بزنیم به چنین نیرویی نمی‌رسیم! پس ما فرض می‌کنیم که ایشان در دوره شناخت هستند و به اعتقاد من مثبت عمل کرده‌اند. البته ایده آل نبوده است. به هرحال در این دوران، اختلافاتی مخصوصاً در حوزه انتصابات بین شورا و تیم ایشان به وجود می‌آید، اما در حدی نبوده که با مشکل جدی مواجه شویم.
    از آقای نجفی چه خبر؟
گهگاهی باهم تلفنی صحبت می‌کنیم و حالشان را می‌پرسم. به هرحال ایشان از نیروهای قدیمی کارگزاران بودند و هنوز هم جزو کسانی هستند که به ما مشورت می‌دهند.

   در حوزه مدیریت شهری چطور؟
بله طبیعی است اگر که سؤالی پیش آید و ایشان در آن مورد تصمیم گیر بوده‌اند، تماس گرفته می‌شود و مشورت می‌کنم. خدا را شکر الان حالشان خوب است و جراحی موفقیت‌آمیز بوده است.
    پس الان دیگر بهانه‌ای ندارند که بخواهند از پست دیگری استعفا بدهند؟
الان می‌توانند به راحتی پست بگیرند و حتی رئیس جمهوری هم بشوند! (با خنده) پتانسیل مناسبی دارند. ظاهراً ارتباط شهرداری تهران با قرارگاه خاتم دوباره از سرگرفته شده، آیا قرار است این ارتباط به دوره آقای قالیباف که بسیار تنگاتنگ بود، برگردد؟
بحث بنیاد تعاون سپاه و قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاست. می‌دانید که براساس دستورالعمل همه کشورها، اصولاً ارتش‌ها در زمان صلح می‌توانند برای اینکه از نیروها و امکاناتشان استفاده بشود، درفعالیت‌هایی که دیگران نمی‌توانند به راحتی وارد شوند و لازم است که سازمانی همکاری کند، مشارکت کنند، این هم یک رسم است و درهمه جای دنیا اتفاق می‌افتد. البته درباره قرارگاه خاتم الانبیا، بیش از آن اندازه‌ای بوده که ارتش‌ها مشارکت می‌کنند که رهبر معظم انقلاب هم نظرشان این نبود. درگذشته (زمان ابوی) هم من به خاطر دارم همیشه این بحث بود که بالاخره نیروهای نظامی باید تا چه اندازه در فعالیت‌های اقتصادی کشور حضور پیدا کنند؟ اصولاً باید این‌طور باشد که مثلاً در کنار مرزها یا نقاطی در کشور که ناامنی وجود دارد، مین‌گذاری شده و هیچ پیمانکاری نمی‌تواند فعالیت کند، ارتش یا سپاه، کار را برعهده بگیرند. یا مثلاً به بعضی امکانات نیروهای نظامی که در حال مستهلک شدن است، نیاز است و باید از آنها استفاده بشود. خب در اینجا ورود ارتش و سپاه بلامانع می‌شود. اما در دوره گذشته نه تنها در شهرداری تهران که در کل کشور، یک ارتباط ویژه‌ای بین قرارگاه خاتم و مدیریت شهری برقرار شده بود که البته به خوبی هم عمل کردند. به هرحال دستشان در بوروکراسی‌ها، نظارت‌ها و تأمین منابع مالی بازتر است. خود نظارت‌ها، دست مدیران را در خیلی موارد می‌بندد و باعث می‌شود محافظه کارانه عمل کنند و موفق نباشند. درحالی که بخش نظارتی درباره قرارگاه خاتم در مقایسه با سازمان‌ها و نهادهای دیگر، کمرنگ‌تر است و برهمین اساس توانسته‌اند با جسارت بیشتری کارها را جلو ببرند و موفق‌تر هم ظاهر بشوند. اینکه می‌گویم همه جا، منظورم اغلب پروژه هاست. به هرحال یک ارتباط مالی بین قرارگاه خاتم و شهرداری تهران وجود داشته، آنها مدعی هستند که فعالیت‌های زیادی انجام داده‌اند و هنوز طلبکارند و تا وقتی تسویه نشود نمی‌توانند کار جدی انجام دهند.
    بدهی شهرداری به قرارگاه چقدر است؟
صحبت از هزار و 800 تا 2 هزار میلیارد تومان است، ولی اصولاً تزریق مالی به قرارگاه خاتم با شهرداری از طریق بنیاد تعاون سپاه بود. یعنی پول نقد جابه جا نمی‌شد و به سبک غیرنقدی بود. البته در حد 30 درصد هم بعضاً نقدی انجام می‌شد. یا مثلاً روی املاکی بارگذاری می‌کردند و وقتی ارزش پیدا می‌کرد، در اختیار بنیاد تعاون یا شرکت‌های زیرمجموعه قرار می‌دادند و پول را از طریق سیستم بانکی خودشان یعنی بانک انصار، ثامن و مهر تأمین می‌کردند و در مقابل املاک و اموال را برمی‌داشتند. این عملکرد باید راستی آزمایی شود، اما از آن طرف هم شهرداری از بنیاد تعاون سپاه و شرکت رسا تجارت مبین که از شرکت‌های زیرمجموعه بودند، طلبکار است که آنها هم در مقابل می‌گویند باید راستی آزمایی شود. اما در نهایت الان توافقی انجام شده تا مذاکرات به نتیجه برسد و خاتم الانبیا تا جایی که می‌تواند پروژه‌ها را فعال کند.

خوشبختانه آقای افشانی هم در گزارشی از فعال شدن پروژه‌ها خبر دادند. البته من هنوز از همه پروژه‌ها بازدید مستقیم نداشتم اما همان پروژه‌هایی که در مسیرم قرار دارند مثل پروژه صیاد یا آرش- اسفندیار فعال و افتتاح شده است. اگرچه پروژه‌هایی مثل مترو چون هزینه زیادی می‌خواهد، هنوز فعال نشده‌اند اما افشانی در جلسه‌ای احساس رضایت کرد و حتی خطاب به منتقدان که من هم جزوشان بودم، گفتند تعجب می‌کنم که چرا برخی می‌گویند پروژه‌های شهری خوابیده است!راهی جز این نداریم. شما اگر بخواهید پیمانکاری، را خلع ید کنید، آن پروژه صدمه می‌بیند. بویژه در پروژه‌هایی که بالای 50 درصد پیشرفت داشته است.

    ‌درزمان آقای نجفی این ارتباط چطور بود؟ و دیگر اینکه تکلیف پیمانکاران خرد که توان رقابت و حضور در این پروژه‌ها را ندارند، چه می‌شود؟
اتفاقاً این همان بحثی بود که شورا از شهرداری در زمان آقای نجفی خواست. ما آن زمان براساس لیست بدهی‌ها، حدود 6 هزار میلیارد تومان بدهی به پیمانکاران داشتیم که حدود 2 هزار میلیارد تومان آن مربوط به قرارگاه است. البته از این بدهی‌ها، حدود 2 هزار میلیارد تومان هم به بخش بنیاد تعاون ناجا برمی‌گردد که البته چون در مرحله تسویه قرار دارند، سر و صدایی هم بلند نشده است. بخشی از این پروژه‌ها، عمدتاً در اختیار خصولتی هاست. مثل استان قدس، بنیاد مستضعفان و مپنا، اتفاقاً خصولتی‌های زیادی غیر از قرارگاه خاتم با شهرداری تهران همکاری می‌کنند. ما طبق دستورالعملی که به شهردار دادیم، خواستیم با توجه به اصل پارتو، می‌توانید با 20 درصد اعتبار، 80 درصد بدهی‌های خرد را تسویه کنید. تا تنها دانه درشت‌ها باقی بمانند و آن وقت با آنها هم توافق و تهاتر و استمهال کنی. چون آنها قوی ترند و دستشان هم باز‌تر است. اگر شهرداری از این روش پیروی کند، سروصدای پیمانکاران جزء هم می‌خوابد. اما شهرداری هنوز این کار را درست انجام نداده است. بالاخره شهرداری بزرگ است و 43 سازمان و شرکت و 22 منطقه دارد. اگر هر کدام با این روش با پیمانکارانشان برخورد کنند، بخش زیادی از بدهی‌های خرد پرداخت می‌شود چون خردها، زودتر از دیگران صدمه می‌بینند و دچار آسیب‌های اقتصادی و اجتماعی می‌شوند، اما کلان‌ها توانایی ماندن دارند.

    شورای پنجم به سال دوم خود وارد شد، در این یکسال و چند هفته‌ای که از شروع شورای پنجم گذشته، ارزیابی شما از عملکرد شورا مثبت است یا منفی؟
در مجموع عملکرد شورا را قابل قبول می‌دانم و به آن برای سال نخست نمره 15 می‌دهم.
    شنیده می‌شود که اعضای شورا در برخی انتصابات شهرداری در پشت پرده، مداخله می‌کنند، نمونه آن هم در انتصاب مدیرعامل همشهری، مدیرعامل سازمان میوه و تره بار و برخی شهرداران مناطق. اساساً مداخله شورا در انتصابات را تأیید می‌کنید و با این کار موافقید؟
آنجا که دخالت جدی می‌کنند بعید است از خود ردی به جا بگذارند (با خنده).