امید

دلیلش البته روشن است اگر آنها تعبیر «سوپر انقلابی» را تحویل بگیرند، ناگزیرند پیامدهای آن را نیز بپذیرند. نخستین پیامد هم این است که مخاطب، بلافاصله دنبال مصداق‌های عینی آن در جامعه می‌گردد. 
این قصه معروف است که کسی می‌گفت «هر وقت در محله ما دزدی می‌شود، پلیس می‌آید سراغ من و عجیب است که مال مسروقه را هم در خانه من پیدا می‌کند»!
عزیزان اصولگرا هم دچار همین مشکلند و هر بار سراغ آدم‌های سوپر انقلابی را بگیرید در درون این جریان پیدا می‌شوند!
بیان رهبری در تعریف افراد سوپر انقلابی کاملا آدرس‌دار است و کسانی را شامل می‌شود که مانند کاسه داغ‌تر از آش عمل می‌کنند و بعد از مدتی می‌بُرند، جدا می‌شوند و می‌روند دنبال کارشان. تاریخ پنج‌دهه گذشته نمونه‌های فراوانی از این چهره‌ها دارد و برشمردن آنها کار سختی نیست. 
تعداد زیادی هم از همین جماعت «سوپر انقلابی» وجود دارند که هم‌اکنون در برخی مراکز قدرت جا خوش کرده‌اند و کافی است قدرت یا پول‌شان را بگیرند تا آنها هم بروند سراغ زندگی‌شان. اما مادام که سور به راه است، سر سفره‌اند.
جماعت «سوپر انقلابی» یک زرنگی قابل‌اعتنا و تحسین‌برانگیز هم دارند. رفتارشان مانند همان دزد است که وقتی متوجه شد مردم دنبالش می‌دوند و با انگشت نشانش می‌دهند، خودش هم انگشت سبابه‌اش را به همان سمتی گرفت که تعقیب‌کنندگانش گرفته بودند و دنبال دزد دوید! در واقع رد گم کرد  تا آسیب نبیند. 
اگر جایی دیدید یک «سوپر انقلابی» دارد جیغ‌جیغ‌کنان، عده‌ای را به غربزدگی، غرب‌باوری و عامل بیگانه بودن متهم می‌کند، بدانید که دنبال فرافکنی است و می‌خواهد سابقه رسوایی خود را بپوشاند و حواس‌ها را پرت کند. وقتی او انگشتش را به سمت کسی می‌گیرد که به زعم او غرب‌گراست، در بسیاری از موارد (قریب به اتفاق) دروغ می‌گوید و تهمت می‌زند. در واقع دنبال حذف کردن فرد یا افرادی است که ماهیت او را شناخته‌اند و می‌خواهند آن را برملا سازند. هرچند ممکن است در موارد نادری هم درست بگوید، اما ابتدا به ساکن باید به صحت قولش شک کرد مگر خلافش ثابت شود. 
سوپر انقلابی‌ها، با انقلاب ایران زاده نشده‌اند. ریشه‌های تاریخی‌شان را در خوارج صفین و نهروان هم می‌شود ردیابی کرد. آنجا هم، آنها حتی حضرت مولا را انقلابی نمی‌دانستند!
سوپر انقلابی‌ها از بین رفتنی نیستند؛ تا شیطان هست، تا نفاق هست، تا منافق‌پرور هست، تا استحمار هست، سوپر انقلابی هم هست.