امید

 جستار درخشان اين تلاش، گزارش صد روزه رييس‌جمهور در گفت‌وگوي رودرو با مردم بود. رييس‌جمهور 70 روز پيش كوشيد تا براي مردمي كه به او راي داده‌اند و براي مردمي كه به او راي نداده‌اند اما در قبال آنها مسووليت دارد، روشن سازد كه كشور را در چه وضعيتي تحويل گرفته و چه ميزان هزينه و انرژي لازم است تا اين ويرانه بازسازي شود. آنچه وي با مردم در ميان گذاشت و البته آن خط‌هايي هم كه نخواند، به شكل چشمگيري «حقيقت» كشور را برهنه ساخت و توانست مردم را به كريدور «واقع‌بيني» هدايت كند. امروز هيچ كس انتظار ندارد كه «يك‌شبه» و به «معجزتي» ناگهاني شاخص‌هاي اقتصادي بهبود بيابد، حال فرهنگ خوب شود، اجتماع بحران‌هاي بيماري‌زاي خود را پشت سر گذارد و حصار حصر سياست هم بشكند اما هنوز انتظارهاي «واقعي» و مطالبه‌هايي «به‌درستي» برقرار است. در كمتر از 30 روز مانده به پايان دومين سده دولت حسن روحاني، او همين امروز بايد با خود خلوت كند و بينديشد كه يك ماه ديگر چه دارد كه به مردم بگويد!؟ بله؛ يك ماه ديگر بي‌هيچ ترديدي ما منتظر دومين گزارش رييس‌جمهور هستيم، هر سده منتظر هستيم تا حسن روحاني در ديالوگي جدي با سردبيران روزنامه‌ها يا مونولوگي تلويزيوني تن به گزارش شفاف عملكرد دولتش بدهد و اين هرگز انتظار گزافي نيست. روحاني كه بسان سنت «صد روزه رييس‌جمهور» در امريكا، نخستين گزارش وضعيت دولت خود را با مردم در ميان گذاشت، نه‌تنها بايد اين خرق عادت را رويه‌يي اجباري براي خود بداند كه ديگر اجزاي دولت را نيز به پيروي از گزارش‌هاي صد روزه وا دارد. براساس همين انتظار، به‌درستي ما و مردم منتظر گزارش صد روزه دوم روحاني خواهيم ماند و آقاي رييس‌جمهور؛ فكر كرده‌ايد كه در دومين گزارش خود به مردم چه داريد كه بگوييد؟

در گزارش دويستمين روز دولت «تدبير و اميد»، ديگر نمي‌توان پشت آمارهاي بر جامانده از ويرانگران گذشته پناه گرفت. ديگر خبري هم از «اتفاق بزرگ» توافق ژنو نيست كه در آخرين ساعت‌هاي تدوين گزارش صد روزه نخست چون برگ برنده به دست رييس‌جمهور رسيد و او را در جايگاه يك قهرمان بر صفحه تلويزيون نشاند. مردم اين‌بار در انتظار خبرها و آمارهاي جدي، دقيق و درست از پيشرفت‌هاي اقتصادي كشور و نتيجه‌هاي اجراي توافق ژنو هستند؛ آمارها و خبرهايي كه بايد تا يك ماه ديگر در زندگي مردم قابل لمس باشد. مردم مي‌خواهند بدانند كه نتيجه اولتيماتوم يك ماهه به «معاون اول» براي پيگيري پرونده «كاسبان تحريم» چه شده و گزارشي كه مي‌گويند روي ميز رييس‌جمهور است، پرده از چه فسادهايي برمي‌دارد، مردم انتظار مي‌كشند تا با بهبود نسبي فضاي فرهنگي، فيلم‌هاي درخشان‌تري ببينند، كتاب‌هاي بهتري بخوانند و شاهد نقدهاي جدي‌تري در مطبوعات باشند و سرانجام مردم به دنبال پر شدن «حفره» گزارش صد روزه نخست در سخنان حسن روحاني مي‌گردند، جاي خالي مطالبه‌هاي سياسي كه رييس دولت يازدهم 70 روز پيش از آنها گذشت و درخواست‌هاي پي‌درپي گشايش فضاي سياسي و برداشتن محدوديت‌هاي موجود چهره‌هاي سياسي را به سكوت برگزار كرد.

30روز زمان تا روز موعود باقي است، ما مي‌دانيم كه دولت حسن روحاني دولت عجولان نيست اما درباره كارنامه دولت در دومين سده خود، بهتر است آقاي رييس‌جمهور كمي سخت‌گير‌تر باشد.