امید

به گزارش امید به نقل از امیدهسته ای، اگر چه می‌توان تصرف سفارت آمریکا و گروگان‌گیری را با نگاه صرف به قوانین بینالمللی نادرست دانست؛ اما کیست که نداند در روابط میان دو کشور ایران و ایلات متحده آمریکا، ایرانیان بسیار بیشتر از آمریکایی‌ها آزرده شده‌اند.

از آن‌جایی که اکنون دولت اوباما در حال مذاکره با ایران دربارۀ برنامۀ هستهای این کشور است، ندادن ویزا به گزینۀ ایران برای نمایندگی در سازمان ملل متحد بسیار عجیب به نظر می‌رسد. علی‌رغم لابی‌های شدید گروه‌هایی که آشکارا در آمریکا خواهان توقف گفت‌وگو‌ها هستند و از هر چیزی برای کاستن از سرعت مذاکرات استفاده می‌کنند تا کنون در مذاکرات پیشرفت زیادی حاصل شده است. به نظر می‌رسد ویزا ندادن به سفیر معرفی شده ایران که اقدامی برخلاف قواعد بین المللی است باجی از طرف دولت در آمریکاست و شاید یک حق السکوت!

اما حتی درحالی‌که این گفتگوهای امیدوارکننده جریان دارد نیز دولت اوباما دربارۀ برنامۀ هسته‌ای ایران و اهداف آشکارا صلح‌آمیز این برنامه صادقانه و روشن سخن نمی‌گوید، از این روشن است که القای ترس از برنامه هسته‌ای ایران دروغین است.

به عنوان مثال در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۱۱ شانزده آژانس جاسوسی آمریکا اذعان کردند که سازمان امنیت ملی به این نتیجه رسیده که از سال ۲۰۰۳ به بعد ایران حتی هیچ‌گونه تحقیقی نیز بر روی سلاح‌های اتمی انجام نداده است و این تاریخ اتفاقاً‌‌ همان زمانی است که با حمله نظامی آمریکا به عراق، دشمن بزرگ ایران یعنی صدام حسین سقوط کرد.

اما جالب اینجاست که تا کنون پرزیدنت اوباما و وزیر امور خارجۀ او جان کری و رسانه‌های اصلی آمریکا، با مردم آمریکا خطاب به هرگز دراین‌باره حرفی نزده‌اند، حال آنکه این موضوع مسئله‌ای بسیار مهم و حساس برای بررسی روابط ایران و ایالات متحده است.

البته آنچه که مقامات آمریکایی و رسانه‌های رسمی از چشم مردم آمریکا پنهان می‌کنند فقط همین نیست؛ اما به لطف یک روزنامه‌نگار جسور و کنجکاو، گرت پور‌تر، اکنون اطلاعات مهم خیلی زیادتری دراین‌باره برای همه مهیا شده است.

اجازه دهید مثالی بزنم: آیا شما می‌دانید که هر دو رهبر ایران پس از انقلاب سال ۱۹۷۹، یعنی آیت‌الله روح‌الله خمینی و آیت‌الله علی خامنه‌ای، هر دو در زمان رهبری خود علیه سلاح‌های کشتار جمعی فتوا صادر کرده و آن‌ها را ممنوع دانسته‌اند؟ و البته باید این را هم بدانیم که آیت‌الله خمینی حتی استفاده از سلاح‌های شیمیایی را نیز ممنوع اعلام کرد. ارزشش را دارد که داستان فتوای آیت‌الله خمینی علیه استفاده از تسلیحات شیمیایی را بشنویم. در سال ۱۹۸۰ رئیس‌جمهور عراق، صدام حسین، به ایران حمله کرد و یک جنگ ظالمانۀ هشت ساله علیه ایران به راه انداخت. از جمله تسلیحاتی که صدام در آن جنگ علیه ایران استفاده می‌کرد بمب‌های شیمیایی بود و البته خوب است بدانیم که آمریکا هم برای هدف‌گیری و بمباران تأسیسات ایران به صدام کمک اطلاعاتی می‌کرد.

اما در آن زمان ایران هرگز از روش‌هایی مانند روش‌های صدام استفاده نکرد. گرت پور‌تر می‌نویسد: «ایران مطمئنا می‌توانست چنین کاری کند. ارتش ایران کاملا پیشرفته بود و توانایی تولید‌‌ همان نوع بمب‌های شیمیایی که عراق علیه ایران از آن‌ها استفاده می‌کرد را دارا بود؛ اما دلیل اصلی و واقعی استفاده نکردن ایران از بمب‌های شیمیایی عدم توانایی ایران برای ساخت ترکیبات شیمیایی مورد نیاز برای تولید بمب شیمیایی نبود، بلکه این واقعیت بود که آیت‌الله خمینی بر اساس فقه اسلامی استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی را ممنوع اعلام کرده بود.» پور‌تر در ادامه اشاره می‌کند که بر اساس اطلاعات یکی از مقامات ارشد وزارت خارجه، در آن زمان برخی از فرماندهان نظامی درخواست کرده بودند که در مورد مقابله به مثل با بمب‌های شیمیایی صدام با آیت‌الله خمینی گفتگو کنند اما «آیت‌الله خمینی به این دلیل که این کار در اسلام ممنوع است نپذیرفتند».
اما این داستان چه ارتباطی با امروز دارد؟
این واقعیت که حتی در بهبوهۀ جنگ با عراق آیت‌الله خمینی بر اساس تفسیر خود از اسلام استفاده از بمب شیمیایی را ممنوع اعلام کرد، به خوبی نقش کنونی جانشین آیت‌الله خمینی را مشخص می‌کند، در واقع نشان می‌دهد که امروز نیز آیت‌الله خامنه‌ای بر اساس‌‌ همان اسلام استفاده از سلاح اتمی را ممنوع اعلام کرده است.

البته با توجه با فتوای آیت‌الله خمینی امروز حتی رهبر کنونی ایران برای اعلام ممنوعیت استفاده از سلاح‌های اتمی مطمئن‌تر است. مدت‌ها پیش آیت‌الله خمینی تسلیحات اتمی را محکوم کرد چرا که در نظر او این تسلیحات نشانه و علامت دو ابرقدرتی بود که آیتالله خمینی آن‌ها را حقیر و خوار می‌دانست: ایالات‌متحده و جماهیر شوروی.

افزون بر این‌ها اکنون رهبران سیاسی ایران اعتقاد دارند که سلاح‌های اتمی هیچ فایده‌ای نخواهند داشت و این اعتقاد نشان دهندۀ این است که سیاست ایران در منطقه یک سیاست مستقل است. و این در کنار توجه به این واقعیت که بسیاری از کشورهای دیگر هم چنان دارای سلاح هسته‌ای هستند نشان گر استدلال استراتژیک و واقع‌گرایانه ایران در مورد خودداری از تصاحب تسلیحات هسته‌ای است.

در اوایل سال ۲۰۰۳، «آیت الله خامنه‌ای دیدگاه خود درباره ممنوعیت تسلیحات اتمی را در قالب دستورات و قوانین اسلام بیان کرد». و صد البته که دیدگاه او کاملا با دیدگاه و فتوای رهبر پیشین ایران در مورد ممنوعیت تسلیحات شیمیایی منطبق بود و البته با تمام شواهد و واقعیتهای روشنی که هرکسی می‌تواند آن‌ها را ببیند.

ای کاش همۀ آمریکایی‌ها از این واقعیت‌ها آگاه شوند.