امید

مدتی است خبر از مرگ روزنامه‌های چاپی می‌دهند و کارشناسان رسانه می‌گویند رســانه‌های آنلاین جای روزنامه‌های کاغذی را گرفته‌اند. در روزنامه‌نگاری ایرانی کار از بحث جوهر و چاپ گذشته است و خبر از مرگ قلم روزنامه‌نگاران می‌رسد. نبودن، الزاما به معنی نیست‌شدن نیست، چه‌بسا راحت‌تر است که نبودن وقتی دردآور است که در درونت مرده باشی. درباره روزنامه‌نگاران در هشت سال گذشته احکام عجیب‌و‌غریبی صادر شد؛ چندده‌سال ممنوعیت از فعالیت روزنامه‌نگاری، احکام زندان‌ها و بازداشت‌های موقت و دائم. هنوز چند ماهی از بازداشت 17 روزنامه‌نگار نمی‌گذرد که باز هم موج جدید بازداشت‌ها و احضارها آغاز شده است. وقتی خبر رسید «فریبا پژوه»، روزنامه‌نگار خوش‌ذوق در روز اول ماه رمضان بازداشت شد، درست یاد چهار سال پیش همین موقع افتادم؛ سال 88 روز اول ماه رمضان و بازداشت «فریبا پژوه». آن روزها «فریبا» پس از 124روز حبس، با قرار وثیقه آزاد شد و امروز حتی خبری در کار نیست که این روزنامه‌نگار به چه دلیلی بازداشت شده است هنوز یک ماه از برگزاری انتخابات نگذشته است؛ انتخاباتی که «نه» بزرگی بود به آنانی که هشت سال تاختند و با بگم‌بگم‌هایشان همه را ترساندند ولی روزنامه‌نگاران را نه. منتظر این لحظه بودم که بنویسم در طول این هشت سال تنها روزنامه‌نگاران بودند که از بگم‌بگم‌ها باکی نداشتند. کمتر از یک ماه مانده است تا ویرانه‌ای که از این هشت سال روی دست «احمدی‌نژاد» مانده است به دولت جدید منتقل شود. این‌بار کاری به فقر و تورم و شاخص فلاکت و طلاق و دروغ و دزدی و خیانت‌ها و بحران‌هایی که در این هشت سال رایج شد،ندارم، اما از خاطرمان نمی‌رود که در این هشت سال با روزنامه‌نگاران چه کردند. بسیاری گله‌مند بودند که چرا سوال خبرنگار «بهار» از آقای «روحانی» درباره بازگشایی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران بود. وقتی دوست خبرنگارم پرسید؛ «آقای روحانی! در این هشت سال به مردم ایران خیلی سخت گذشت و به جامعه روزنامه‌نگاران سخت‌تر. تنها خانه امید ما «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران» مدت‌هاست که درش قفل شده است، از شما می‌خواهیم قفل خانه امید روزنامه‌نگاران ایران را با کلید خود بازگشایی کنید.» حالا دلیلش را ببینید و بخوانید که «فریبا پژوه» و خیلی‌های دیگر در این هشت سال عمر خود را به جای این‌که در تحریریه‌ها سپری کنند در بند فلان و بهمان و انفرادی و بند اعداد نحس بودند. چرا؟ وقتی دزد بزرگ‌ترین اختلاس بانکی تاریخ ایران راست‌راست در هوای آزاد نفس می‌کشد، وقتی کهریزک با رقم 200‌هزار تومان خاطره می‌شود، وقتی... وقتی... تدبیری در کار نیست و تنها امید به دولت «روحانی» بسته شده است. «فریبا پژوه» هم بازمی‌گردد اما امیدوارم تا قبل از پایان عمر دولت «احمدی‌نژاد» بازگردد، با رفتن این دولت ما جشن بر‌پا خواهیم کرد. فقط برای رفتنشان.