به گزارش امیدنامه به نقل ار ایسنا، این هنرمند در یادداشتی که در آستانه برگزاری انتخابات اسفندماه به نگارش درآورده و آن را در اختیار ایسنا قرار داده است، برحضور و تشویق مردم به شرکت در انتخابات تاکید و اظهار کرده است، «بی تفاوتی، معنایی جز فرار از مسئولیت و سپردن اختیار به غیر ندارد.»

پاکدل در این نوشتار با عنوان «ما رأی می‌دهیم» بیان کرده است:

هنر در ذات مُبلّغِ دمکراسی است. اگر از نُت‌های موسیقی، صوت و سکوتِ به موقع و در اندازه را بگیرند، هیچ قطعه آوای شکیلی شکل نمی‌گیرد. اگر در انبوهِ رنگ‌ها حد و اندازه را به هم بریزند، هیچ نقشِ جمیلی بر پرده پرداخته نمی‌شود. در هنر نمایش هم اگر هر کس به موقع و در اندازه سخن نگوید و به وقت شنوا و با حضور نباشد درام و دمکراسی بر صحنه می‌میرد.

اجتماع زنده هم همین است. اگر معتقدیم جامعه نیازمند آزادی افکار و به رسمیت شناختن حقوق همگان است، اعلام حضور کنیم تا هر فکر و اندیشه به اندازه وزن‌اش عرض اندام کند. اگر معترض روندِ موجودیم، اگر از صدایی نگران و ناراحت‌ایم، اگر عده‌ای میدان می‌یابند که منافع کلانِ ملی را به مخاطره بیاندازند، خوش‌فکرها را به میدان بفرستیم. اگر می‌بینیم در مسیر تدبیرها و امیدها سنگ می‌بارند تا سرمایه‌های ملی را در هیاهو به سرنوشتی دچار کنند که دیدیم، اگر به بهانه قانون، دلسوزان شجاع و اهل خرد را ممنوع و محروم می‌کنند تا رقابت و رفاقت بی‌معنا ‌شود، راهی جز این نداریم که با اتکا به قانون و از طریق صندوق آرا اعلام نظر کنیم.

شک نکنید تأثیر دارد. بسیار هم تأثیر دارد. نمی‌شود بی‌تفاوت باشیم و بی‌حضور و بعد متوقع و معترض. افراطیونِ سیری‌ناپذیر، در حرف و عمل، سخت برای عصبانی کردن اکثریت می‌کوشند تا با به قهر کشاندن قشرِ عظیم و مؤثر، نمایندگانی از جنس و شکل خود با حداقلِ آرا بر کرسی‌ها بنشانند تا مشروعیت بخرند. با اعلام حضور پای صندوق‌های رأی تا آن‌جا که می‌شود سرنوشتِ خود را به دستِ درایت، عقل و ایمان و زیبایی بدهیم تا جمود و تنگ‌نظری به عُزلت رانده شود. با رأی خود ثابت کنیم خواستار ارتباطِ همراه با احترام متقابل با جهانیم. با رأی ما مدیران و مسئولین دلسوز و فهیم که از اتفاق کم هم نیستند با تلاشی مضاعف و سری بلند، به کار و تلاش خود ادامه می‌دهند. پس با هر عقیده و گرایش، اگر طالبِ شنیدنِ سمفونی با شکوه زیستِ با عزتِ انسانی هستیم و تماشای نقش‌های چشم‌نواز و درام‌های وزینِ پرعبرت، راهی جز حضور پای صندوق رأی نداریم. بی تفاوتی، معنایی جز فرار از مسئولیت و سپردن اختیار به غیر ندارد.

من رای می‌دهم. از تمام دوستان هنرمند هم می‌خواهم مخاطبان و علاقه‌مندان خود را تشویق کنید رأی بدهند. ما سلول به سلول عاشق سرزمین‌مان هستیم. ما هنرمندیم، مُبلغّانِ دمکراسی. ما اهل حس و منطق و عقل‌ایم. آرزو سازیم. دنیا را و جامعه خود ایران عزیز را بسامان و زیبا می‌پسندیم، پس با رأی دان به مصلحانِ عقل‌اندیش و وطن‌پرست، مسیر آینده را روشن و تاریکی‌های راه را جارو کنیم. بیایید، بیایید پای صندوق‌های رأی همدیگر را ببینیم!»