امید

به گزارش امیدنامه، متن یادداشت اینستاگرامی محمدرضا عارف به مناسبت چهارمین سالگرد ارتحال آیت الله هاشمی رفسنجانی به شرح زیر است:

چهار سال از فقدان لنگرگاه میانه‌روی و اعتدال در جمهوری اسلامی ایران، حضرت آیت‌الله هاشمی رفسنجانی(رضوان الله تعالی علیه) می‌گذرد.

ایشان که از دوران آغاز نهضت اسلامی دارای جایگاه ویژه‌ای بودند و با درایت و هوشمندی همه‌جانبه نگرانه‌ای که داشتند، منشاء تصمیمات بزرگ برای عبور نظام و کشور از بحران‌ها بودند.

درایت، صبوری و شکوری، هاشمی را در برهه‌های حساس، به عنوان چهره‌ای راه‌گشا در خدمت به مُلک و ملت هدایت می‌کرد. سیاست‌مداری توسعه‌گرا که خود را فراجناحی تعریف می‌کرد و در مواجهه با رخدادهای پیرامونی، معطوف به واقعیات و ممکنات، سیاست‌ورزی می‌کرد و می‌کوشید از کمترین فرصت، بیشترین بهره را به نفع کشور و ملت رقم زند.

هاشمی در تثبیت نظامِ برآمده از نهضت، در مدیریت جنگ، در پروژه‌ی خاتمه‌ی جنگ، در سازندگی و توسعه،  نقشی بی‌بدیل داشت.

اینجانب که در دوران ریاست جمهوری ایشان، مفتخر به ریاست دانشگاه تهران، به عنوان کانون علمی-سیاسی در کشور بودم، و بعدها در دوران وزارت و معاون اولی دولت اصلاحات و مجمع تشخیص مصلحت نظام، مراوداتی زیاد با آن فقید سعید داشتم، می‌توانم با قاطعیت بگویم که توسعه، امنیت و اعتلای ایران اسلامی با بهره‌گیری از تجارب جهانی و البته سازگار با فرهنگ ایرانی - اسلامی در صدر برنامه‌های ایشان بود.

سال ۹۲، دغدغه‌های مشترکی، من و ایشان را به صحنه‌ی انتخابات آورد. وقتی امکان ادامه‌ی حضور ایشان میسر نگردید، بزرگوارانه میدان را ترک کردند. همان دغدغه‌های مشترک بود که من نیز با مشورت با بزرگان و در پاسخ به ندای وحدت خواهی جامعه‌ی بهبودخواه، صحنه را برای اجماع فراهم آوردم.

به نظرم نظام و کشور در شرایط کنونی بیش از هر زمانی به مشی عقلایی هاشمی نیازمند است.

او مصلحت نظام را مصلحت کشور و ملت تعریف می‌کرد و این خود بزرگترین باطل السحر نقشه‌های دشمنان برای ایجاد شکاف بین ملت و حاکمیت بود.

برای حضور در مراسم بزرگداشت این چهره صبور و مدبر آماده می‌شدم که به دلیل کسالتی مختصر توفیق حضور نیافتم.

بار دیگر یاد و خاطره‌ آن عزیز را گرامی داشته و بازخوانی مشی توسعه‌گرایانه و اخلاقی ایشان را به عنوان مسیری برای عبور از بحران‌ها و مخاطرات به دوستداران توسعه و اعتلای ایران اسلامی یادآور می شوم. رحمت الله علیه.