امید

به گزارش امید،متن این یادداشت را در زیر بخوانید:

همایش «دلواپسیم» با تمام حواشی‌ای که می‌توانست به وجود بیاورد برگزار شد، از جابجایی سالن اولیه برگزاری همایش یعنی «سالن سید الشهدا» تا جابجایی و تا حدودی حذف یا حتی نیامدن برخی از مهمانانی که نام آن‌ها در پوس‌تر طراحی شده درج شده بود.

همایش «دلواپسان» اگر چه بر اساس اظهار نظر بانیان آن قصد داشت بر خط «سیاست زدگی» فائق آمده و بر طبل «نقد منصفانه توافق نامه» ژنو بکوبد، ولی بیشتر محفلی شد برای نقادی تمام سیاست دولت، از اقتصادی گرفته تا سیاست داخل و خارج.

اگر چه شاید بتوان مهم‌ترین قصد بانیان پنهان این برنامه را، یکدست نشان دادن جریان اصولگرایی در انتقاد از «توافق نامه به حق ضعیف ژنو» بیان نمود، ولی ترکیب چهره‌های حضور یافته! و مهم‌تر از آن چهره‌هایی که علاوه بر حضور، بر کرسی سخنرانی این همایش تکیه زده‌اند، پرده از همایش فصلی جبهه پایداری برداشت که به علاوه چند مهمان برگزار شده بود.

این همایش اگر چه توانست جمعیت خوبی را علی رغم جابجایی سالن سخنرانی به فاصله یک روز دور هم جمع کند، ولی در کل توانست جو جامعه را نسبت به برخی از مخالفان کمی تند «توافق نامه ژنو» بدبین‌تر از گذشته کند. نکته‌هایی که در ذیل این مقدمه آمده، می‌تواند دلایل خوبی برای بهره برداری بهینه تیم رسانه‌ای دولت از این همایش بی‌موقع را، خاطر نشان کرد.

۱-پادر میانی بسیج دانشجویی برای ابتر نماندن این «دلواپسی»؛ این همایش در حالی برای برگزاری در سالن «سید الشهدا» که واقع در نزدیکی میدان هفت تیر برنامه‌ریزی شده بود که به ناگاه و شاید فشار برخی‌ها و یا صلاح دید بانیان، به یک باره تغییر مکان به سالن ۱۳ آبان واقع در لانه جاسوسی سابق داد، که تحت اختیار بسیج دانشجویی بوده و می‌تواند در ادامه برچسب ناوبری این گونه از همایش‌ها توسط یک ارگان نظامی را به آن وارد نمود. اینکه سازمان بسیج دانشجویی باید برای برگزاری برنامه‌های خودجوش آمادگی داشته و یا حتی تامین امکانات نماید بحثی نیست ولی کج سلیقگی در به عهده گرفتن این همایش، چیزی نیست که بتوان از آن چشم پوشید.

۲-ایجاد مطالبه برای برگزاری همایش مشابه در میان حامیان «توافق نامه ژنو»؛ اینکه یک تیم یا ارگان یا افراد یا حتی جماعت زیادی بتوانند یک فراخوان جمعی برای به نقد کشیدن یک رویداد مهم مثل توافق نامه ژنو (بدون توجه به اینکه رویداد مثبت بوده یا منفی برای منافع کشور) داشته باشند و بتوانند و از امکانات عمومی برای برگزاری آن استفاده کرده و تقریبا فراخوان برای برگزاری آن را به یک می‌تنگ بزرگ ضد دولتی تبدیل کنند، می‌تواند نوعی تحریک غیر مستقیم طرف مقابل برای ایجاد انگیزش چنین حرکت متقابلی از سوی حامیان توافق نامه_با تمرکز به حامیان مردم توافق نامه ژنو و نه از نوع خواص آن_ را دامن زده و حتی می‌تواند به یک زورآزمایی همایشی تبدیل شود، قطعا این حق برای حامیان توافق نامه با توجه به رویدادهای روز همایش «دلواپسی»، محفوظ است.

۳-دشت نوشته‌های تند برخی از شرکت کنندگان و القای حس مظلومیت دولت؛ وقتی انتقاد از دولت از مسیر منطقی و عقلایی خارج شده و وارد شوهای هیجانی شود، بیشتر از دولت، خود جریانهای منتقد ضرر خواهند کرد، گرفتن گارد بسته در برابر توافق هسته‌ای یعنی بازکردن تمام مشت منتقدین_یا به تعبیر بهتر همه داشته‌های آنها_، یعنی سوختن همه سرمایه‌هایی که می‌توانست لااقل با انگیزه درست و محتوای دقیق این توافق نامه را در بازه‌های زمانی مختلف به نقد بکشد. این نوع رویکرد بازی در زمین عملیات روانی رسانه‌های حامی توافق نامه است. دقیقا از زمان برجسته شدن غیرعادی مستند «من روحانی هستم»، این مسیر دارد به نحو احسن در حال اجرا شدن است. باز جریان تند «نقد به هر قیمت» می‌خواهد عجله‌ای غیر ضرور را به خرج دهد و بقیه را به پای خود بسوزاند.

در همین همایش دست نوشته‌های تندی در دست برخی حاضرین بود، دست نوشته‌هایی با عناوین «قاتل شهدای هسته‌ای را از اتاق احمدی روشن بیرون کنید» این دست نوشته که به احتمال قوی منظور از قاتلین دانشمندان هسته‌ای، بازرسان آژانس انرزِهسته‌ای نبوده و نیست و اشاره به برخی از انتصابات ماه‌های گذشته سازمان انرژی هسته‌ای دارد.!!

۴-همایشی شبیه به جلسات ماهیانه جبهه پایداری؛ این همایش اگر چه نام شخصیت‌های چشمگیری را در پوستر و پیامک‌های تبلیغاتی خود جای داده بود، ولی در کل بیشتر افراد شرکت کننده در آن، افراد تشکیل دهنده جبهه پایداری به علاوه چند شخصیت دیگر بودند. شاید به بیان بهتر بتوان گفت افراد صحبت کننده در این همایش رفقای جبهه پایداری به علاوه مهدی محمدی و صادق کوشکی بودند، علیرضا زاکانی و الیاس نادران که اصلا صحبت نکرده و حسین فدایی هم که اصلا شرکت نکرد.

اینکه همایشی را که به کل جریان اصولگرایی بسط داده شده بود به یکباره به افراد تند و تیزهای پایداری ختم شود، نقطه ضعف مهمی بود که بانیان برگزار کننده همایش، خواستند شاید تا حدودی پنهان بماند.

۵-سامانه پیامک خوش رقم ستاد کاندید نزدیک به جبهه پایداری؛ برخی سامانه‌های پیامکی فعال در ستاد دکتر سعید جلیلی پس از نزدیک به یک سال از پایان فعالیت انتخاباتی، دوباره آغاز به کار کردند ولی این بار برای همایش «دلواپسم».

این کار به خودی خود ایرادی ندارد و می‌توان سامانه‌های پیامکی را برای هر اقدام یا کاری مورد استفاده مجدد قرار داد، ولی خیلی اتفاقات مهم پیش آمده برای کشور طی یک سال گذشته بوده که می‌توانسته موجب «دلواپسی» باشد، ولی این سامانه از فعالیت برای آن‌ها خودداری کرده و به یک باره برای همایشی، احساس وظیفه‌ای باورنکردی برای آن پیشامد کرده است.

پی نوشت: اگر چه در این همایش توزیع تعداد قابل توجهی از هفته نامه «۹دی» که رسما رسانه جبهه پایداری بوده، انجام شد یا عدم اطلاع رسانی این همایش در رسانه‌های شاخص اصولگرایی که موجبات ناخرسندی مسئولین برگزاری همایش «دلواپسیم» رو فراهم کرده بود یا عدم واکنش مورد نظر توده مردم به این تجمع موارد دیگری بود که می‌شد به آن پرداخت، ولی چندان اثر گذاری خاصی را به همراه نداشت که توانایی قرار گرفتن در موارد بالا را پیدا کند.