امید

 لباس شخصی لباسی است که شما به‌صورت غیرشخصی تهیه می‌کنید اما به‌صورت شخصی می‌پوشید. لباس شخصی برخلاف تصور عامه، با هزینه شخصی تهیه نمی‌شود. درواقع ممکن است شما بدون آنکه بدانید، هزینه تهیه لباس شخصی دیگران را بدهید. یعنی از پول شما یا مالیات برای کسانی لباس دوخته می‌شود تا مراقب لباس شما باشند. البته همه می‌دانیم که این حرف‌ها مربوط به خارج است که مردم مالیات می‌دهند و اصلا در سرزمین ما از این خبرها نیست و هیچ‌کس لباس شخصی ندارد و همه‌چیز مردم حتی لباسشان جنبه عمومی دارد و درواقع اصلا ربطی به خودشان ندارد. این از این. 
استفاده شخصی اکیدا ممنوع
وقتی ما بچه بودیم، روی در بعضی اتومبیل‌ها نوشته شده بود «خودرو دولتی، استفاده شخصی اکیدا ممنوع»، منتها داستان اینجا بود که ما هروقت این اتومبیل‌ها را می‌دیدیم، توش زن و بچه راننده نشسته بودند و داشتند می‌رفتند میهمانی. یعنی از آن خودرو دولتی فقط استفاده شخصی می‌کردند. همین مانیفست در استفاده از لباس شخصی نیز حکم‌فرماست. یعنی روش نوشته لباس شخصی استفاده عمومی ممنوع. منتها طرف استفاده دوست دارد لباس شخصی‌اش را بکند تو چشم خلق. یا شاید هم غلط تایپی است و روی لباس شخصی درواقع نوشته شده لباس غیرشخصی. منتها ما از بس ساده‌ایم تا حالا متوجه شخصی و غیرشخصی‌بودن جریان نشده بودیم. 
دیالوگ: ببین لباسم چه شخصیه. 
: یعنی نمیدی ما یه دور بزنیم باهاش؟ 
دیالوگ ٢: آقا داماد خانه شخصی، اتومبیل شخصی، ویلای شخصی، هواپیمای شخصی، وان شخصی و مسواک شخصی دارند. 
- آفرین. خیلی خوبه. ببینم لباسشون چی؟ لباسشون هم شخصیه؟ 
: بله. 
- برو بیرون آقا. برو بیرون. چطوری آمدید خواستگاری دختر من؟ بروید بیرون... 
مجوز خصوصی: طبق قانون‌های بین‌المللی، برگزاری هرگونه نشست و تجمع در هرکجای جهان نیازمند مجوز وزارت کشور آن نقطه از جهان است به‌جز تجمع‌هایی که بدون مجوز برای برهم‌زدن تجمع‌های بدون مجوز برگزار شود به‌خصوص اگر لباس شخصی پوشیده باشند. یک همچین چیزی.