امید

حاصل این گفت و گوی کوتاه در پی می آید:

آقای دکتر ظریف! با آغاز مذاکرات اخیر در ژنو و انتظاراتی که در روز اول آن ایجاد شد، پس از مخالفت فرانسه و  عدم رسیدن به توافق، دوباره امیدها کمتر شد. با توجه به مذاکرات هفته پیش، آینده مذاکره را چگونه پیش بینی می کنید؟

ما از ابتدا می دانستیم این مذاکرات دشوار و زمان بر است؛ توفیق هایی در مذاکرات قبل حاصل شده بود که به خاطر آنها، امید این بود که مذاکرات به نتیجه برسد. البته آن توفیقات تقریبا شبیه معجزه بود که به این میزان پیشرفت کردیم؛ هنوز هم به نظر من، علی رغم برخی مخالفت هایی که شد و با وجود اینکه مذاکرات بیشتر مدت، بیش از آنکه بین ما و 1+5 باشد، داخل 1+5 بود، اما الحمدلله پیشرفت خوبی داشتیم.

اگر اراده سیاسی و تمایل برای رسیدن به راه حل باشد، هنوز این امکان را داریم که به یاری خدا، ان شاء الله در پایان دوره بعد به توافق برسیم یا اگر نیاز باشد، مقداری بیشتر مذاکره کنیم. ولی مسیر رسیدن به یک تفاهم لااقل برای مرحله اول نسبتا وجود دارد و مسیر مشخص است. امیدوایم که بتوانیم به نتیجه برسیم.

گفتید معجزه؛ پیشرفت ها از چه جهت شبیه معجزه بود؟

از این جهت که پیشرفتی که ما در طول کمتر از دو ماه مذاکره با 1+5 داشتیم، با میزان پیشرفت در چندین سال گذشته قابل مقایسه نبود. اما از طرف دیگر، کار هنوز دشواری های اساسی دارد و لذا مجبوریم که با آرامش، متانت و دقت پیش رویم.

اما چرا طرف مقابل اینقدر زود، خواست که کار پیش رود؟ اینکه وزرای خارجه آنها خود را به مذاکرات رساندند، آیا این را به ذهن متبادر نمی کند که آنها می خواستند زود کار به سرانجام برسد؟

البته حضور وزرای خارجه دلایل متعددی داشت؛ در مورد برخی، یکی از دلایل حضور شاید این بود که جلوی بعضی پیشرفت ها گرفته شود. لذا باید ببینیم چه می شود!

ما شاهد مخالفت های داخلی با تیم مذاکره کننده هسته ای هستیم؛ نظرتان در این مورد چیست؟

آن هم طبیعی است. هم مخالفت در داخل 1+5 طبیعی است؛ زیرا 6 کشور با مواضع متفاوت هستند و هم مخالفت ها در داخل طبیعی است و گرایش های متفاوتی هست. اما آنچه در داخل توقع داریم این است که همیشه صداقت و توجه به منافع ملی وجود داشته باشد و بر این اساس کار را پیش ببریم.