امید

به گزارش امیدنامه به نقل از انتخاب، این نشریه آورده است: هنگامی که ولادیمیر پوتین با افتخار کاهش چشمگیر نیروهای روسی از سوریه را به دلیل " دست یافتن به هدف های از پیش تعیین شده" اعلام کرد، تحلیل گران معدودی به یاد پیامی به همین سبک از زبان جورج بوش افتادند. درست چهار روز پیش از آن بود که نشریه آتلانتیک مقاله ای در تحلیل "دکترین اوباما" منتشر کرد که در آن اوباما در مصاحبه با گلدبرگ گفته بود روسیه در حال تحمل آسیب سنگینی از تحرکات نظامی در حال گسترش خود بوده و پوتین مرتکب استباه بزرگی شده است. به عقیده اوباما روسیه سیاست هایی را دنبال کرده که کشورش را ضعیف تر ساخته است.

 

اوباما در این مصاحبه گفت: « این که فکر کنیم روسیه به شکلی در موضع قوی تری در سوریه یا در اوکراین قرار گرفته، و آن را با وضعیتش پیش از اشغال اوکراین یا اعزام نیروی نظامی به سوریه مقایسه کنیم، یعنی اینکه از اساس ماهیت سیاست خارجی و به طور کلی سیاست جهانی را اشتباه فهمیده ایم. قدرت واقعی یعنی آنکه چیزی که می خواهید را به دست بیاورید، بدون اینکه از خشونت استفاده کنید».

 

از سوی دیگر، پوتین با افتخار خلاف این را ادعا می کند. بنا به گفته او، روسیه می تواند به ماموریتش در سوریه پایان دهد زیرا به اهدافش دست پیدا کرده است. کاخ سفید و مجموعه امنیتی آمریکا از این اعلام عقب نشینی کاملا بهت زده شدند. بار دیگر پوتین بر خلاف انتظارات آمریکایی ها عمل کرد و به نظر پیروز از میدان بیرون آمد.

 

گفته های پوتین با تحریف و تصویر نادرستی از واقعیت نیز همراه بود، اما یک حقیقیت در سخنانش بارز بود که (بر خلاف ادعای کذب بوش در عرشه نام آبراهام لینکولن) رئیس جمهور روسیه واقعا به اهدافش دست پیدا کرده.

 

در طول دو ماه گذشته، ائتلافی از مبارزانی از کشورهای مختلف، شامل حزب الله لبنان، نیروهای ویژه ایران، و شبه نظامیان عراقی – به ارتش شکست خورده اسد جان تازه ای دادند. با حمایت هوایی و بمباران شدید روسیه، مجموعه نیروهای زمینی توانستند شورشیان مخالف اسد را با شکست سختی مواجه کرده و آن ها را از مناطق کلیدی که دولت اسد را تهدید می کرد عقب برانند. گروه های تروریستی که درست چند هفته پیش از حملات هوایی روسیه پیشروی های سریعی داشتند، مجبور به عقب نشینی کامل شدند. خطوط نبرد تروریست ها که برای سال ها حفظ شده بودند، خرد شده، از هم پاشیده و یا محاصره شده اند.

 

اکثر آن مناطق در بخش شمالی کشور در اطراف شهر حلب، پایتخت اقتصادی پیش از جنگ سوریه، قرار داشت، اما اسد همچنین توانست در استان درعا که هم مرز اردن است به پیروزی های زمینی دست یابد. بر خلاف پیش بینی اوباما، روسیه  در حال تحمل آسیب سنگینی در سوریه نبود. پوتین دقیقا به هدفی که داشت رسید –  و بعد رفت.

 

یا شاید هم نرفت؟

 

از زمان اعلام ناگهانی خروج روسیه از میدان نبرد سوریه، بار دیگر روشن شده است که مسکو بر خلاف انتظارات عمل می کند. هدف اول پوتین – شکست گروه های شورشی تحت حمایت غرب – تا حد زیادی عملی شد، اما کار مسکو در سوریه هنوز تمام نشده. آن ها تنها به سمت تحقق هدف بعدی حرکت کرده اند.

 

مرحله اول ماموریت روسیه در سوریه که مرحله نظامی آن از سپتامبر گذشته و مرحله دیپلماتیکش درسال 2011 آغاز شد، اطمینان از آن بود که دولت مرکزی متحد ایران تقویت شود. به نظر می رسد مرحله بعدی بیشتر بر تنها حفظ اسد متمرکز نبوده، بلکه احیای قدرت دولت مرکزی سوریه را در نظر بوده باشد. و چه راهی برای تقویت یک دولت بهتر از اطمینان از داشتن منابع نفتی بسیار و فروش آن به بازار آزاد است؟

 

حضور و تحرکات روسیه در سوریه با تصورات و برداشت های متعدد و متناقضی همراه بوده است.  آخرین اخبار نادرست ادعای مکرر پوتین بر خروج نیروهایش از سوریه است، در حالیکه کاهش صورت گرفته بسیار مختصر بوده است. ارتش آمریکا تخمین زده که پوتین تنها 20 درصد از جنگنده های بال-ثابت و پرسرعت خود را خارج کرده است.

 

حتی نشانه هایی از ورود تسلیحات جدید روسیه به لاذقیه وجود دارد، که در آن مسکو دارای یک پایگاه بزرگ عملیات سریع است که اخیرا تجدید قوا شده است. وزارت دفاع روسیه اخیرا تصاویری از برخاستن این جنگنده ها از پایگاه هوایی حمیمیم، در 10 مایلی جنوب شرقی لاذقیه منتشر کرده، که تحلیل گران متخصص دو نمونه از هلیگوپترهای جنگنده را مشاهده کردند که در گذشته در این پایگاه هوایی روسیه دیده نشده بود.

 

میگ 28 "هاوک" هلیکوپتر تهاجمی قدرتمندی داری توانایی حمل انواع موشک، بمب و توپ مسلسل 30 میلی متری شیپوفوف ضد زره است. این هلیکوپتر از بسیاری جهات مشابه هلیکوپترهای تهاجمی آپاچی آ. اچ. 64 آمریکا می باشد که تسلیحات قابل اتکایی برای حمایت از نیروهای زمینی و دفاع از موقعیت های تثبیت شده است.

 

دومین هلیکوپتر واردشده کاموف کا 52 "هکوم" نمونه به روزرساینی شده میگ 28 است. در حالیکه میگ 28 در زمان جنگ سرد طراحی شد، اولین پرواز کا 52 در سال 1997 بود. کا 52 قادر به حمل انواع راکت انداز، یا مجموعه ای از موشک های ضد تانک پر قدرت بوده و همچنین با مسلسل 30 میلی متری میگ 28 تجهیز شده است. بدنه زرهی سخت، توانایی پرواز با یک موتور در صورت آسیب موتور دیگرريال و قدرت آتش بالایش امکان پرواز در جلوی باقی نیروها را به آن می دهد که توان شناسایی ارزشمندی برای باقی نیروها برای هماهنگی عملیات ایجاد کند. میگ 28 دامنه عملیاتی با برد طولانی موثری برای مبارزه با شورشیان ادلیب و حلب داشته و می تواند به مخزن جانبی سوخت تجهیز شود که دامنه عملیاتش را گسترده تر می کند. از سوی دیگر، کا52 به سادگی می تواند از مرز ترکیه در شمال حلب، پالمیرا در مرکز سوریه و درعا در جنوب را هدف بگیرد و حجم انبوهی از بمب ها  و موشک های ضد تانک را با خود حمل کند.

 

شاید این هلیکوپترها برای دفاع از پایگاه روسیه در لاذقیه برابر تهدیدها دشمنان فرستاده شده باشند – زیرا از این جهت حائز اهمیت است که همچنان سربازان و جنگنده ها در حال انجام عملیات از این پایگاه ها هستند، هرچند مقیاس آن کاهش یافته. اما شاید هم این هلیکوپترها برای عملیات تهاجمی اعزام شده اند، که نمونه آن را به دفعات در طول 6 ماه گذشته دیده ایم. در حالیکه ماموریت روسیه تا کنون نمایشی از قدرت جنگی سنگین بود – بمباران منطقه ای، تسلیحات خوشه ای و ... – اضافه ساختن میگ 28 و کا 52 مسکو را قادر می سازد تا ماموریت های خود را با دقت بالاتری در انتخاب و هدف قرار دادن مواضع و حمایت هوایی نزدیک اجرا کند.

 

با وجود گذشتن دو هفته از اعلام خروج نظامیان روسیه از سوریه توسط پوتین، شواهد بیشتری وجود دارد که حضور روسیه در سوریه کاهش قابل توجهی نداشته است. در تحلیل انجام شده توسط رویترز نشان داده شده که پوتین از زمان اعلام دستیابی به اهداف خود تجهیزات بیشتری به سوریه ارسال داشته است. هر چند احتمالا بخش بزرگی از این محموله ها برای حفظ فعالیت پایگاه روسیه است، اما گواهی بر این واقعیت است که "عقب نشینی نیروها" تنها تیری از دستگاه دروغ پراکنی روسیه بود.

 

دیگر باور نادرست که نیازمند بررسی است، این است که پوتین و اسد به هدف دنبال کردن دستورکار صلح و سازش سیاسی هستند. بر خلاف آن، مسکو و دمشق در حال انجام همان کاری هستند که در گذشته بارها از زمان آغاز درگیری ها انجام داده اند – استفاده از فرصت پیشرفت های دیپلماتیک برای جلو بردن اهداف خود. از اواخر فوریه، دوهفته پیش از اعلام عقب نشینی پوتین، آتش بسی در سوریه برقرار شده بود. و درحالیکه هر روز با حملات هوایی روسیه می شد، خشونت عمومی در اکثر کشور کاهش قابل توجهی داشت. اما نگاه نزدیکتر به آنچه نظامیان روسی و سوری تا کنون انجام داده اند، انگیزه اصلی آن ها را روشن می کند: اطمینان از آنکه قرار نیست اسد به این زودی ها از قدرت کنار برود.