امید

به گزارش امیدنامه ،متن این یادداشت به شرح زیر است:

چهل سال از انقلاب اسلامی ایران گذشت با تبریک سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران، انقلابی که به اعتقاد من مهم‌ترین مزیت آن مردمی بودنش است. درست است که این انقلاب فرهنگی و معنوی و رهبر آن یک مرجع بزرگ تقلید بود، ولی شاهد نگاه ویژه رهبر انقلاب به مردم و نقش کلیدی آنها هستیم. امام خمینی(ره) زمانی که در اوج قدرت بودند بارها در فرمایشات خود بیان کردند که من به نمایندگی از مردم و از طرف آنها این کار را می‌کنم و این سخن و نگاه نشان از جایگاه رفیع مردم است. این جایگاه رفیع مردم را در قانون اساسی هم شاهدیم که از نظر قانون اساسی امور کشور در دست مردم است. امام(ره) بر جمهوریت نظام بسیار اصرار داشتند و در رفراندوم سال ۵۸ فرمودند جمهوری اسلامی نه یک کلمه کم، نه یک کلمه زیاد؛ در حقیقت جمهوریت نظام ملاک بود. امام درست تشخیص دادند، پیروزی انقلاب نتیجه حضور مردم بود و ادامه مسیر هم در گرو حضور مردم است.
به دنبال جمهوریت، شعار استقلال هم داریم، ما امروز مدعی هستیم مستقل ترین کشوریم اهل  تعامل هستیم ولی کسی به ما دستور نمی‌دهد، در سازوکارهای منطقه‌ای هم دستورپذیر نیستیم و خودمان تصمیم می‌گیریم.نگاهی که در قانون اساسی است مبنی بر اینکه مردم همه کاره هستند را باید پی بگیریم و به آن باور داشته باشیم. نمود حضور مردم، انتخابات، راهپیمایی و گردهمایی است، راهپمایی ٢٢بهمن نمودی از حضور مردم و نگاه آنها به مسایل داخلی است که امسال هم به مانند گذشته مردم بزرگوارمان با تمامی مشکلاتی که با آن رو به رو هستند حضوری پرشور در راهپیمایی خواهند داشت.
اما در چهل سالگی انقلاب حتما باید یک آسیب‌شناسی جدی از عملکرد چهار دهه گذشته با هدف ارتقا کارآمدی نظام داشته باشیم. آنچه که امروز بیش از همه باعث نگرانی دلسوزان انقلاب شده است وضعیت معیشتی مردم بزرگوارمان است. در دوران دفاع مقدس فشار اقتصادی به مراتب بیشتر از وضعیت کنونی بود اما مدیریت آن دوران بگونه‌ای بود که مردم در کنار هم و در کنار مسئولان با وحدت و یکپارچگی آن دوران را گذراندند. چرا اکنون باید از آن دوران با آه و افسوس یاد کرد؟چرا آن وحدت و در کنارهم‌بودن کمرنگ شده است؟ آیا باید بگونه‌ای شود که مردم عزیزمان برای به دست آوردن مایحتاج اصلی صف‌های طویل تشکیل دهند؟ قرار نبود بعد از گذشته چهل سال شاهد اینگونه صفها باشیم. بخاطر برخی بی‌تدبیری ها بگونه‌ای عمل شد که بعضا شاهد از بین رفتن کرامت انسانها برای تامین حداقلهای زندگی شرافتمندانه هستیم.باید همه در برابر این مردم بزرگوار مسئولیت‌پذیر باشیم و اگر در انجام وظایف خود کوتاهی کرده‌ایم از مردم عذرخواهی کنیم.