امید

به گزارش امید به نقل از  پایگاه خبری فریادگر علی باقری معاون جلیلی در شورای امنیت ملی و رئیس ستاد انتخاباتی او روز پنجم خرداد ماه خبر داد که او و جلیلی مرخصی گرفته‌اند. وی در پاسخ به سوالي مبنی بر اینکه آیا به عنوان رئیس ستاد انتخابات آقای جلیلی از شورای عالی امنیت ملی مرخصی گرفته‌اید یا نه؟ پاسخ داده بود: « بله، یک ماه مرخصی گرفته‌ام‏، هم من و هم آقای جلیلی مرخصی گرفته‌ایم، اگر غیر از این باشد خلاف قانون است. » اما درست سه روز پس از این اظهارنظر به دلیل برگزاری نشست دوستان سوریه در ایران امیل لحود نخست وزیر سابق لبنان وارد تهران می‌شود و در عین ناباوری با سعید جلیلی به عنوان دبیر شورای امنیت ملی ایران دیدار می‌کند!

قانونی یا غیرقانونی؟
پس از این دیدار هیچ یک از رسانه هاي پرتعداد اصولگرا این سوال را مطرح نساختند که چگونه می‌شود یک مقام دولتی در عین اینکه اعلام نموده در مرخصی است می‌تواند ملاقات‌های رسمی داشته باشد؟ شاید رسانه‌های حامی جلیلی عنوان کنند که او به دلیل وظیفه شناسی خود از خیر مرخصی انتخاباتی گذشته و یک دیدار رسمی انجام داده است. اما مجددا این پرسش مطرح است که اگر این مرخصی‌ها «فرمالیته» است و هر زمان که آقایان خواستند و تشخیص دهند می‌توانند آن را نقض نمایند چرا به مردم اعلام می‌شود که "مرخصی گرفته‌ایم"؟ آیا این موضوع به استهزاء گرفتن مردم نیست؟ سوال دیگر این می‌تواند باشد که اگر برای یک دیدار رسمی آقای جلیلی می‌توانند مرخصی خود را نقض نمایند آیا در مورد امور دیگر نیز این امر میسر است؟ آیا این امکان وجود ندارد که به فرض مثال آقای جلیلی و همکارانشان برای مصارف انتخاباتی مرخصی خود را به صورت موقت کنسل کنند؟ باقری در سخنانش تاکید کرده که اگر مرخصی نمی‌گرفتند بی‌قانونی بود. حال این پرسش می‌تواند مطرح باشد که آیا آقای جلیلی روز هشتم خرداد در دیدار با تنها مهمان صاحب نام نشست دوستان سوریه خلاف قانون عمل نکرده است؟ اگر خلاف قانون بوده چرا رسیدگی نشده است و کسی دم نزده است؟ اگر هم قانونی بوده پس چرا کاندیداهای اصولگرا عنوان می‌کنند که مرخصی گرفته‌اند؟ آیا بهتر نبود آقای جلیلی توضیح می‌دادند منظورشان از مرخصی چیست؟ شاید هم در واژگان جلیلی و حامیان شان « مرخصی» معنی دیگری می‌دهد.