امید

متن کامل این نامه که در اختیار پایگاه خبری -تحلیلی امید قرار گرفته به شرح زیر است:

جهان ما در این روز‌ها یک بار دیگر شاهد تجاوز ستمکارانه اسرائیل به بی‌دفاع‌ترین بخش مردم فلسطین و کشتار غیر نظامیانی است که از حداقل امکان دفاع هم برخوردار نیستند. تجاوزی که تا کنون منجر به قتل بیش از هزار نفر از شهروندان عادی و بویژه کودکان شده و علاوه بر جریحه‌دار کردن وجدان بشری، اصول بنیادی اخلاق و تمامی کنوانسیون‌های رسمی حقوق بشر را نیز آشکارا و شدیدا نقض کرده است. وجدان تاریخی انسان حاکی از محکومیت مطلق هر گونه کاربرد زورعلیه شهروندان بی‌دفاع است و چنین خشونتی را در شمار بد‌ترین نوع ظلم و قربانیان آن را مصداق مظلومیت می‌داند؛ جای تعجب است کسانی که خود را قربانی ظلم نازیسم می‌خوانند چگونه می‌توانند اعمالی را مرتکب شوند که نتیجۀ آن شکست اخلاقی و بدنامی در برابر وجدان بیدار انسانی و فرهنگ جهانی و نیز مغایر با روح ادیان ابراهیمی است. چگونه می‌توان ادعای ساختن «سرزمین موعود» آنهم از طریق طرد خونین و گستردۀ دیگران داشت؟ آیا این توهمی نبود که ناکامی و شکستِ مطلقِ اخلاقی فجایع جنگ جهانی دوم بر غیرانسانی بودن و توحش آن گواهی روشنی داد؟

جناب آقای‌بان کی مون!
ما جامعه‌شناسان و پژوهشگران اجتماعی ایرانی، که مدافع جهان و جوامعی عاری از خشونت، هرگونه نژادپرستی و هرگونه کاربرد زور در منازعات سیاسی هستیم، شما را در مقام یک انسان و به عنوان دبیر کل سازمان ملل متحد خطاب قرار می‌دهیم و سوال می‌کنیم که آستانۀ تحمل این سازمان در برابر کشتاری که به سنگدلانه‌ترین شکل ممکن انجام می‌شود تا چه حد است و اساساً ناکامی این نهاد جهانی در مداخلۀ اثربخش به منظور جلوگیری از جنایت علیه بشریت و نسل کشی و قطع فوری آن را چگونه می‌توان توجیه کرد؟
جناب آقای دبیر کل!
ناتوانی قدرت‌های جهانی و نهادهای بین المللی برای حل سریع و پایدار این بحران انسانی، در بین روشنفکران، اندیشمندان، جامعه‌شناسان و تحلیلگران سیاسی تردیدهای گوناگونی را دربارۀ آیندۀ صلح جهانی دامن زده است. جنابعالی بهتر از ما می‌دانید که هدف اصلی تشکیل سازمان ملل متحد، پس از جنگ جهانی دوم، جلوگیری از تکرار جنگ و نسل کشی، ستم نژادی و قومی، و پیشگیری از کشته شدن انسانهای بیگناه و نیز گسترش و تحکیم صلح و ثبات جهانی بوده است. اگر این سازمان در این زمانۀ تکرار دوبارۀ فاجعۀ انسانی نتواند به وظایف اصلی خود در خاموش کردن آتش جنگ و برقراری صلح و آرامش عمل کند آیا نمی‌باید انتظار داشت که جهان پیش رو بیش از پیش آمیخته به خشونت گردد؟ زیرا مردمی که مورد ظلم و تجاوز واقع شده و خود را بی‌پناه می‌یابند، چاره‌ای جز مقاومت و مقابله نخواهند داشت. به نظر می‌رسد قدرت‌های جهانی چنان به موازنه‌های فیزیکی و کوتاه مدت قدرت می‌اندیشند که از عوامل ریشه‌دار اجتماعی و فرهنگی و تاثیر گذاری آن در تداوم درگیری‌ها و نیز گسترش حس نفرت در آیندۀ منطقه و جهان غفلت می‌-کنند. فلسفۀ وجودی سازمان ملل و مسئولیت جنابعالی به عنوان دبیر کل آن ایجاب می‌کند که ضمن تمهید فوری شرایط رفع خشونت به یافتن راه حل‌های پایداری بیندیشید که مانع تداوم سیاست‌های نژادی و در نتیجه مانع افزایش خواسته و ناخواستۀ چندپارگی‌ها و شقاق‌های خاورمیانه و جهان ما در کوتاه مدت و بلند مدت گردد.
جناب آقای‌بان کی مون!

در آغاز این قرن امید‌ها وانتظارات بسیاری برای پیگیری و تحقق راهبردهای مورد توافق جامعه جهانی برای اشاعه گفتگوهای بین فرهنگی و بین تمدنی و ارتقاء سطح تعاملات فرهنگی در میان ملت‌ها و اقوام و ساختن جهانی عاری از خشونت و افراطی‌گری و به طور مشخص تلاش برای غلبه بر انواع پیشداوری‌های فرهنگی و بیگانه هراسی در همۀ جوامع ملی و قومی از جمله غلبه بر اسلام هراسی و مذهب هراسی ایجاد شده است. صلح پایدار در بین ملت‌ها و ادیان، تدابیر اندیشمندانه و تلاش‌های فرهنگی و سیاسی هر چه بیشتر سازمان ملل متحد را ایجاب می‌کند؛ حال آنکه به نظر می‌رسد سازمان ملل از همۀ امکانات خود برای تحقق این راهبرد‌ها استفاده نکرده باشد.
جناب آقای دبیرکل!
آیندگان این سوال را خواهند پرسید که در دورۀ بروز فجایع ناشی از خشونت‌های قومی اسراییل که هر انسان آزاده‌ای صدای خود را در اعتراض به آن بلند کرده بود، فعالیت‌های سازمان ملل متحد به عنوان تنها نهاد قانونی در مقیاس جهانی برای دفاع از حق زندگی مردم ستمدیده فلسطین چگونه بود؟ ما امضاء کنندگان این نامه به عنوان استادان دانشگاه و پژوهشگران اجتماعی ایرانی ازجنابعالی انتظار داریم که با استفاده از همۀ امکانات و ظرفیت‌های قانونی و نهادی و همچنین سرمایۀ نمادین سازمان ملل متحد برای اتخاذ تدابیری موثر در جهت متوقف ساختن این تجاوز آشکار و خلاف مقررات بین‌المللی، اجازه ندهید که آیندۀ این سازمان و سرنوشت صلح جهانی در برابر مطامع نژادپرستی و افراطی‌گری‌های ظالمانه در معرض خطر و زوال قرار گیرد. ما، علاوه بر احساس همدردی با قربانیان فجایعی که در غزّه رخ می‌دهد، از زمانی هراس داریم که به دلیل بی‌تدبیری‌های کنونی دیگر هیچ تدبیری برای آرام کردن آتش جنگ و خشونت‌های منطقه‌ای و بالا‌تر از آن خشونت‌های جهانی سودمند نیفتد و به این دلیل آرزو می‌کنیم سازمان ملل متحد به عنوان یکی از امیدهای سترگ صلح جهانی از آزمون اقدام مؤثر برای غلبه بر تمامی خشونت‌های قومی، نژادی، سیاسی و مسلکی و به ویژه جلوگیری فوری از تداوم کشتار زنان و کودکان و بمباران بیمارستان‌ها، مدارس و خانه‌های مردم ستمدیدۀ غزه پیروز بیرون آید.

امضاء کنندگان نامه
۱۷۰ نفر از اساتید جامعه‌شناسی و پژوهشگران اجتماعی ایران (به ترتیب حروف الفباء):

پرویز اجلالی - شیرین احمد نیا - علی‏یار احمدی – عبداله اختری- فرهنگ ارشاد - محمود اسماعیل نیا - احمد رضا اصغر‌پور - منصوره اعظم آزاده – سپیده اکبر پوران- پرویز پیران- حامد ایرانشاهی - لیلا آریانپور -صدرالدین بلادی موسوی - سید صمد بهشتی - سوسن باستانی- فرهاد بیانی - سلیمان پاک سرشت - یوسف پاکدامن - علی پایا - ابوالقاسم پوررضا - آزیتا پورطرق - محمد رضا پویافر - فاطمه ترابی - سمیه توحیدلو - غلامعباس توسلی - نیره توکلی - سید محمد ثقفی - حیدر جانعلیزادۀ چوب بستی – حمید جاودانی- صدف جاودانی- مختار جباری - ابوالفضل جعفرپور - حمید رضا جلایی‌پور - فخری جمشیدی - مریم جمشیدی - علی جنادله - محمد رضا جوادی یگانه - جلوه جواهری - فاطمه جواهری - علی حاتمی - ابوالفضل حاجی‌زاده - مهران حاجی محمدیان - ابراهیم حاجیانی - حسن حجت پناه - حاتم حسینی - حسین حیدری - هادی خانیکی - علی خرسندی – فرهاد خسرو خاور- اسماعیل خلیلی - افشین داورپناه - غلامرضا ذاکرصالحی - آرمان ذاکری - حسین راغفر - جبار رحمانی - رضا رستمی خزایی - احمد رضایی - محمد رضایی - ندا رضوی‌زاده - حسن رفیعی - محمد علی رمضانی - پیام روشنفکر – سید ابوالحسن ریاضی- نهال ریاضی - اکبر زارع شاه‏آبادی – نیکزاد زنگنه- محمد زینالی اناری - بهروز سپید نامه - سید حسین سراج‌زاده - زهره سروش فر - مهدی سلطانی - سید کاوس سید امامی - محمود شارع‌پور - وحید شالچی - منصور شریفی – سعید شریعتی مزینانی- عالیه شکر بیگی – عباس شکیبا- الهام شمسی - مژگان شواربی – زهره شهبازی- رسول صادقی - سید رضا صالحی امیری -ابراهیم صالحی عمران - پیام صبا - علی اصغر صباغ‌پور - محمود صدری - بهرنگ صدیقی - رضا صمیم - سیده مرجان طباطبایی - محمدجلال عباسی شوازی - عباس عبدی – مجتبی عبدی- فاطمه عزلتی مقدم - رضا عسکری مقدم - عباس عسکری – الهه عطایی- مژگان عظیمی- یحیی علی بابایی - فردین علیخواه - رضا علیزاده - زاهد غفاری - غلامرضا غفاری - محمدرضا غلامی - محمد فاضلی - نعمت اله فاضلی - مقصود فراستخواه - محمد فرجی‌ها - شهرام فرضی - سیمین فروغ‌زاده - احسان فرهادی - ناصر فکوهی - ایرج فیضی - صلاح الدین قادری - محمود قاضی طباطبائی – سید عزیز اله قانعی راد- سید محمد امین قانعی راد - مهدی قربانی - فردین قریشی - آرش قهرمان - شهلا کاظمی‌پور - شهناز کریمی - مرتضی کریمی - عبدالحسین کلانتری - محمدرضا کلاهی - سید تقی کمالی - ناهید کوه شکاف- زینب کاوه فیروز - مجید کوششی - فاطمه گلابی- مسعود گلچین- محسن گودرزی- مهدی مبارکی- حسن محدثی گیلوائی - محمد حسن محقق معین- حوا محمدی - حسین محمودیان - ابوالفضل مرشدی - حمید مسعودی - محمود مشفق - حسین مصباحیان - کاوه مظفری – ابوذر معتمدی- میترا معظمی - سعید معید فر - غلامرضا مقدم - مریم مقیمی - عباس منوچهری – لاله منوچهری- سید هاشم موسوی -سید یعقوب موسوی - مهری موسوی - می‌رطاهر موسوی - بابک مهدیزاده - سید حسین میرزایی - حسین میرزایی - سید جواد می‌ری - محمد میرزایی - زهرا‌نژاد بهرام - فهیمه نظری - عباس نعیمی - حسین نوری نیا - هادی نوری - نرگس نیکخواه - هاشم واعظی – محبوبه سادات هدی- احسان هوشمند - سعید یارمحمدی - علی یوسفی - مجید یونسیان.