امید

به گزارش امید به نقل از فرارو،فریدون عباسی، رییس سازمان انرژی اتمی در دولت محمود احمدی‌نژاد، که این روز‌ها خود را به صف نخست دلواپسان رسانده است و اکنون به یکی از مهم‌ترین منتقدان دولت و تیم مذاکره کننده هسته‌ای ایران تبدیل شده است، آخر هفته گذشته مهمان، برنامه «تیتر امشب» شبکه خبر سیما بود که به بررسی روند مذاکرات هسته‌ای اختصاص داشت.

او در این برنامه درباره سرنوشت تحریم‌های ایران گفت: من تحریم‌ها را پابرجا می‌دانم زیرا بخش کمی از آن به موضوع هسته‌ای برمی گردد تحریم‌های آن‌ها از زمان پیروزی انقلاب در بخشهای مختلف ضد جمهوری اسلامی ایران بوده است و دلیلی ندارد آمریکا تحریم‌ها را بردارد وقتی که مشکلش با ما حل نشده است.

این ادعا در حالی مطرح می‌شود که به گفته علی خرم، کار‌شناس مسائل بین الملل، عمده تحریم‌هایی که تنگناهایی را برای ایران به خصوص اقتصاد کشور ایجاد کرد در سال ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۲ و در چارچوب برنامه هسته‌ای ایران اعمال شد.

علی خرم  درباره تاریخچه تحریم‌هایی اعمال شده علیه ایران گفت: از ابتدای انقلاب اسلامی، ایران همواره زیر تیغ تحریم‌ها به خصوص تحریم‌های آمریکا بوده است.

وی با تاکید بر اینکه تحریم‌های اعمال شده علیه ایران را می‌توان به چهار دوره، ابتدای انقلاب، دوران جنگ، دوران ریاست جمهوری کلینتون (قانون داماتو)، دوران صدور قطعنامه‌های شورای امنیت تقسیم کرد گفت: در تمام این دوران تنها پس از دوره چهارم به بعد بود که تحریم‌های اعمال شده علیه ایران توانست شرایط اقتصادی و سیاسی کشور را دستخوش تغییر کند و تنگناهایی شدیدی را برای کشور به وجود آورد.

این استاد دانشگاه افزود: تحریم‌هایی که تا پیش از این علیه ایران اعمال شده بود در چارچوب، مسائلی همچون نقش آفرینی ایران درتحولات منطقه‌ای یا آنچه دخالت در امور کشور‌ها خوانده شده است، طرح ادعای حمایت ایران از تروریسم، طرح ادعای نقض حقوق بشر بوده است که هیچگاه این تحریم‌ها از اثرگذاری لازم برخوردار نبود.

وی با تاکید بر اینکه تحریم‌ها علیه ایران از زمانی توانست اثربخش شود که شورای امنیت سازمان ملل متحد وارد عمل شد و به نوعی به اعمال تحریم علیه ایران مشروعیت بخشید گفت: شورای امنیت سازمان ملل متحد تاکنون شش قطعنامه علیه جمهوری اسلامی ایران در ارتباط با فعالیت‌های هسته‌ای کشورمان صادر کرده است. این قطعنامه‌ها پس از ارسال پرونده هسته‌ای ایران از وین (مقر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی) به نیویورک (مقر شورای امنیت سازمان ملل متحد) صادر شده است.

خرم افزود: این در حالی است که در دولت اصلاحات برای ممانعت از ارسال پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل متحد تلاش بسیاری شد و آن زمان به نوعی ارسال پرونده هسته‌ای به شورای امنیت برای دولت به خط قرمز تبدیل شده بود.

وی ادامه داد: با این حال تنها چند ماه پس از آغاز به کار دولت آقای احمدی‌نژاد، شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در جلسه اضطراری ۱۵ بهمن ۱۳۸۴، با صدور قطعنامه‌ای پرونده هسته‌ای ایران را به شورای امنیت ارسال کرد تا پرونده ایران ذیل فصل ۷ «منشور ملل متحد» قرار گیرد.

این کار‌شناس مسائل بین الملل تصریح کرد: در همین راستا، با ارسال پرونده هسته ایران به شورای امنیت و قرار گرفتن این پرونده ذیل فصل ۷ «منشور ملل متحد»، قطعنامه‌های ۱۶۹۶ (۹ مرداد ۱۳۸۵)، ۱۷۳۷ (۲ دی ۱۳۸۵)، ۱۷۴۷ (۴ فروردین ۱۳۸۶)، ۱۸۰۳ (۱۳ اسفند ۱۳۸۶)، ۱۸۳۵ (۶ مهر ۱۳۸۷) و ۱۹۲۹ (۱۹ خرداد ۱۳۸۹) علیه ایران صادر شد که با این قطعنامه‌ها، به تحریم علیه ایران در نظام بین الملل مشروعیت بخشیده شد و با اجماع بین المللی که ایجاد شد، راه برای اعمال تحریم‌های یکجانبه بیشتر آمریکا و اروپا علیه کشورمان را باز کرد که از این پس از تحریم‌های فشارهای زیادی بر پیکره اقتصاد ایران وارد کرد.

وی افزود: لذا اگر نخواهیم احساسی و بر پایه رویکردهای سیاسی و جناحی قضاوت کنیم تاریخ نشان می‌دهد که تحریم‌های اثرگذار و قابل اعتنا که منجر به اعمال فشار اقتصادی بر ایران شد صرفا تحریم‌هایی مربوط به برنامه هسته‌ای بوده و اساسا غرب تا زمانی که مسئله هسته‌ای مطرح نشده بود نتوانست از طریق تحریم بر ایران فشار وارد کند.

خرم ادامه داد: بر این اساس رویکرد دولت آقای روحانی برای تمرکز بر لغو تحریم‌های مربوط به برنامه هسته‌ای و همچنین تحریم‌های اعمال شده از سوی شورای امنیت با خروج پرونده هسته از این شورا کاملا منطقی و عقلانی است.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: بنابراین اینکه برخی در هوا بخواهند ادعا کنند که تحریم‌ها علیه ایران لغو نخواهد شد چرا که اکثر تحریم‌های مربوط به برنامه هسته‌ای است، اولا این حرف و ادعا درست نیست و به نوعی آدرس غلط دادن و نعل وارانه زدن است که به نظر می‌رسد اهداف خاصی را دنبال می‌کند.

وی با تاکید بر اینکه عبور از این معبر یعنی تحریم‌های اعمال شده شورای امنیت برای ایران یک الزام است گفت: آنهایی که تنظیم کننده سیاست‌های غلط دولت‌های نهم و دهم بودند و برپایه آن سیاست‌های پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت ارسال شد و در پی آن شدید‌ترین تحریم‌های بین المللی علیه ایران اعمال شد، اکنون به عنوان منتقد تیم مذاکره کننده و رویکرد دولت در مذاکرات با آدرس غلط دادن تلاش دارند تا افکار عمومی را مقابل دولت و تیم مذاکره کننده قرار دهند.

خرم در خاتمه درباره دلایل آدرس غلط دادن‌ها گفت: این آدرس غلط دادن‌ها دلیل روانی دارد، اگر منفعتی از ادامه اعمال تحریم‌ها علیه ایران وجود نداشته باشد که قطعنا این گونه است. به نظر می‌رسد که آدرس غلط دادن‌ها به این دلیل است که می‌تواند واقعیت‌ها درباره غلط بودن سیاست‌های اعمال شده دولت گذشته را برملا کند که این از نظر روانی خوشایند تنظیم کنندگان سیاست‌های دولت گذشته نیست.