امید

اینکه روحانی با صراحت در میان مردم سخن بگوید موضوعی است که نظر بسی افراد را به خود جلب کرده است، سوالی که در اینجا مطرح می شود این است آیا چیزی از مردم پنهان می شود که دولت در صدد است آن را پنهان کرد ؟ استدلال دولت در این زمینه چیست؟ دولت اگر سندی در دست دارد که نشان می‌دهد که برخی در کشور مانع انجام برنامه‌ها و اقدامات او هستند، شناسایی و موانع برطرف شود. اینکه شرایط موجود بدون سند و مدرک گردن گذاشته شود موضوعی نیست که دیگر افکار عمومی آن را بپذیرد. موضوعاتی چون دولت سایه یا اینگونه حرف ها دیگر برای مردم پذیرفتنی نیست. 
روحانی برای صحبت کردن ابزارهای خوبی دارد و طبق نص قانون اساسی و آیین‌نامه داخلی مجلس، هر وقت بخواهند می‌تواند در مجلس سخنرانی کنند. بنابراین برای گفتن حقایق نیاز نیست که وقتی نمایندگان از وی سوال دارند، ایشان به گفتن حقایق بپردازند. 
این که رئیس جمهور سوالاتی از جنس اقتصاد را با پاسخ‌هایی از جنس سیاست ترکیب می کند تنها نشان از خود نمایی سیاسی دارد که این روزها حنای بی رنگی در میان مردم محسوب می شود. 
چنین تهدیدات نشان از انحراف افکار عمومی برای پوشش ضعف عملکرد تیم اقتصادی دولت و نبود مدیریت واحد در این حوزه دارد . بهتر است او افشاگری ها را به آینده موکول نکند. او در سخنرانی های خود بارها گفته است که برخی از موضوعات را در آینده تشریح می کند تا خیلی ها خجل شوند اما بهتر است که دیگر صبر نکند چرا که او مسئول پیگیری تخلفات در کشور است. این نوع اظهارنظرها فارغ از این که به نوعی سرپوش گذاشتن و انحراف افکار عمومی است، نوعی بی اخلاقی و تهمت زنی و ایجاد شبهات در کشور و بی اعتمادی مردم است و جز در بازی سیاسی قابل تعریف نیست. 
اگر روحانی از این گونه اقدامات اطلاعات موثقی دارد باید در اختیار دستگاه قضا قرار دهد تا به آن رسیدگی شود، نه اینکه آن را در جیب خود نگه دارد.