امید

به گزارش امید، بخش‌هایی از این  گفت‌وگو در ادامه می‌آید:
در زمان معرفی دکتر منفرد به مجلس و قبل از آن، زمانی که از شما به عنوان گزینه اصلی نام برده می‌شد، شاهد بودیم اتهامات مختلفی به شما وارد شد و در فضای مجازی فیلم‌هایی از شما و دکتر منفرد منتشر و در مجلس هم دست ه دست شد حتی برخی گروههای تندرو بیانیه‌ها و نامه‌هایی با امضا علیه شما جمع آوری کردند و شما و دوستانتان را به ترویج سکولاریسم در دانشگاه متهم کرده و اعلام کردند شما به دنبال طرفداری از دانشگاه‌های غربی و ترویج ان در کشور هستید. پاسخ شما به این اتهامات چیست؟
هر ادعایی می‌شود باید همراه با آن مستنداتی هم ارائه شود، بنده سوابق کاری‌ام مشخصل است و ۳۰ سال اس که در مدیریت‌های مختلف آموزش عالی کشور از دانشگاه گرفته تا مراکز پژوهشی وزارت علوم سابقه کار دارم. در واقع از مدیریت گروه فنی مهندسی دانشگاه تربیت مدرس کارم را به عنوان یک مسئول اجرایی شروع کرده‌ام و بعد معاونت آموزشی دانشگاه را بر عهده داشته‌ام، پس از آن معاونت آموزشی وزارت علوم بودم و بعد از مدتی هم وزیر علوم و عضو ده‌ها شورا و هیات‌های امنا و ممیزی هستم، مدتی عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی بوده‌ام همین حالا با دبیر خانه شورا همکاری می‌کنم عضو کمیسیون آموزش عالی تخقیقات مرکز پژوهش‌های مجلس هستم و در تدوین برامه سوم و چهارم توسعه مسئول کمیته آموزش عالی بودم. در تدوین نقشه جامع علمی کشور هم جزو کسانی بودم که اظهار نظر کردم؛ این‌ها سوابق کاری من است و اینکه حالا گفته شود گرایشات غربی دارم یا سکولار هستم باید مستندات ارائه شود. در زمان معاونت آموزشی من اولین سند اسلامی کردن دانشگاه‌ها تدوین شد، بنابراین خواهشم این است که اگر کسی می‌خواهد صحبتی درباره سابقه مدیریتی و رفتاری من داشته باشد به این مستندات مراجعه کند و بعد اظهار نظر کند. اگر همه بخواهیم بدون دلیل و مدرک و شواهد صرفا به خاطر منافع همدیگر را تخریب کنیم کشور ضرر می‌کند البته من استقبال می‌کنم از انتقاد، طبیعی است که هر فردی نقطه ضعف‌هایی داشته باشد من هم نمی‌گویم در سی سال نقطه ضعف نداشته‌ام و حتما هم زیاد بوده ولی این تفاوت می‌کند با اینکه اتهام بزنند و بگویند فلانی گرایشات غربی و سکولار دارد.
 

شاهد این هستیم که از تیریبون نماز جمعه گرفته تا مجلس الان این موضوعات مطرح می‌شود. مثلا آیت الله صدیقی در نماز جمعه تهران خطاب به دکتر روحانی گفتند کسی را به عنوان وزیر علوم انتخاب نکنید که آرامش دانشگاه‌ها را بر هم بزند و رویه کنونی را تغییر دهد.
به نظرم دوستان نگرانی‌ها و خواسته‌هایشان را مطرح می‌کنند، انتظار دارند که دانشگاه‌ها آرام باشد و تحول علمی خودشان را ادامه دهند. در این بین هم تا زمانی که نامی از کسی نبرده‌اند و تنها خواسته‌هایشان را مطرح کنند، قابل احترام است و در خواست‌های درستی هم هست که باید دانشگاه آرام باشد و توسعه علمی پیدا کند ولی اگر بعضا منظورشان این باشد که آقای توفیقی اگر بیاید، دانشگاه دچار بی‌نظمی می‌شود، من این اطمینان را به اتکای سی سال کارم می‌دهم که این اتفاق نخواهد افتاد.
 

ولی آقای دکتر آن‌ها مثلا می‌گویند که شما و دوستانتان مسئول به وجود آمدن ماجراهای کوی دانشگاه در سال ۷۸ در دانشگاه بوده‌اید؟
ادعا که کافی نیست. سند ارائه بدهند تا دادگاه رسیدگی کند. به نظرم دیگر وقت آن رسیده که برای گفت‌و‌گو با هم زبان سیاسی را کنار بگذاریم. همه ما تجربیات مثبت و منفی داریم. فکر می‌کنم یکی از پیام‌های این انتخابات این بود که رویه‌های گذشته واقعا ایرادهایی داشته، اینکه حالا عده‌ای یک طرف جمع بشوند و حالا یک عده دیگر را محکوم کنند و برعکس، کار خوبی نخواهد بود. پیامی که از این انتخابات گرفتند این است که افراط و تفریط در کشور جواب نمی‌دهد. تخریب جواب نمی‌دهد. باید دور هم جمع شویم و با هم کار کنیم. نقاط مثبت و منفی هم را ببینیم و با حسن نیت برطرف کنیم. اینکه بگوییم این‌ها مسببین کوی دانشگاه بوده‌اند درست نیست. در این باره دستور رسیدگی صادر و دادگاه تشکیل شده، اسناد و مدارکی هم وجود داشته، برویم ببینیم چه کسی در آن دادگاه محکو م شده است؟ اگر مثلا آقایی محکوم شده خوب پرونده‌اش هست ولی اگر نیست چرا بیاییم در جریانات سیاسی او و دیگران را تخریب کنیم. بنابراین تا چیزی ثابت نشده باشد، توسط مراجع ذی ربطش بنده هیچ وقت به خودم اجازه نمی‌دهم قضاوتی کنم که کسی خلافی کرده است. در باره ۷۸ هم اگر کسی ادعایی دارد با دلیل و مدرک ثابت کند و مطمئن باشید، کسی از بی‌قانونی و تخلف دفاع نخواهد کرد. این درست نیست که دور بایستیم و همدیگر را تخریب و تضعیف کنیم. برای یکبار هم که شده بیایید تجربه جدیدی را امتحان کنید.
 

آیا به نظر شما واقعا محیط دانشگاه‌ها در این چند سال آرام بوده و اصلا به نظرشما چه نعریفی از دانشگاه آزاد وجود دارد؟
دانشگاه آرام از نظر من دانشگاهی است که در اوج نشاط، امید، تلاش و کارباشد. یعنی آرامشی که به قیمت بی‌تحرکی، گوشه نشینی، حاشیه نشینی و نارضایتی باشد، مورد قبولم نیست. و هیچ کس هم از آن داع نمی‌کند. قطعا آرامش بستر تحولات و رشد علمی خواهد بود به خصوص اینکه برای حیات دانشگاه‌ها این ضروری است، فقط تاکیدی که بنده دارم این است که آرامش فعلی را حتما داشته باشیم ولی درکنارش جنب و جوش دانشجویی امید به آینده و نشاط را هم داشته باشیم و در این بین برای تحقق آن کافی است تابع قوانین و مقررات باشیم و همه بپذیریم جنب و جوشی که می‌گوییم در چهارچوب قوانین است و این پیش از این تجربه شده و باید دوباره به سمت آن حرکت کنیم.
 

در این فضا با تعدادی از تشکل‌ها و انجمن‌های اسلامی در دانشگاه‌ها هم برخورد شد و تعدادی از آن‌ها تعطیل شدند آیا دوباره می‌توان شاهد بازگشایی آن‌ها و رونق تشکل‌ها بود؟
نه تنها انجمن‌های اسلامی بلکه هر تشکلی که در چهارچوب قانون و مقررات فعالیت کند مورد حمایت خواهد بود.
 

برای دانشجویان ستاره دار و اخراج شده چی؟
برای همه می‌خواهم بگویم این دور از عدالت است که ما در اعتراض و تجدید نظر را ببندیم. در تجدید نظر و اعتراض باید همیشه باز باشد و این از ویژگی‌های خوب نظام ما است و چه در مورد استاد و چه در مورد دانشجو همه باید به نظرم تلاش کنیم تا حقی از کسی ضایع نشود و اگر کسی فکر می‌کند ظلمی به او وارد شده، مراجعه کند. اگر وزارت علوم این کار را انجام دهد قطعا، نقطه ضعف بزرگی خواهد بود.
 

یعنی کمیته‌ای برای رسیدگی به بازنشته کردن استادان و اخراج آن‌ها و دانشجویان تشکیل می‌دهید؟
کمیته اگر لازم باشد حتما ولی در حال حاضر مسئولین ذی ربط آن هستند و وزارت علوم معاون آموزشی و پژوهشی دارد. بخش گزینش استادان است و اگر استادی فکر می‌کند مورد ظلم قرار گرفته می‌تواند با مستندات مراجعه کند و الان نمی‌خواهم اصلا قضاوت کنم و حما وظیفه وزارت علوم است که به شکایت‌ها رسیدگی کند.
 

شما اشاره کردید که به اعتراضات توجه خواهید کرد. در روزهای گذشته گروهی از دانشجیان برخی از دانشگاه‌ها در فضاهای مجازی کمپین‌هایی را برای درخواست تغییر روسای دانشگاه‌ها راه اندازی کرده‌اند و در حال جمع آوری امضاء هستند تا از شا تغییر روسال دانشگاه را درخواست کنند. آیا به این درخواست‌ها توجه خواهید کرد؟
حتما توجه می‌کنیم و یکی از وظایف ما گوش دادن به حرفهای دانشجویان و دانشگاهیان و توجه به خواسته‌ها، انتقدات و نارضایتی‌های آنهاست و نه تنها گوش می‌کنیم بلکه اصرار می‌کنیم که منعکس کنند چون مهم‌ترین وسیله ما برای بازخورد نسبت به عملکرد همین دانشجویان و دانشگاهیان هستند. حتما منعکس کنند و ما قول می‌دهیم که پی گیری کنیم.