امید

سالی نه چندان دور که هنوز مهرورزی دولت نهم کامل نبود و تشعشعات مهرش فراگیر نشده بود، به میزبانی جوانان حزب موتلفه اسلامی به مناسبتی دردناک مشابه شرایطی که این روزها بر غزه و مردم مظلومش می‌رود جمعی از احزاب اصلاح‌طلب و اصولگرا از مشارکت تا موتلفه دور هم جمع شدیم تا صدای احزاب ایران و به‌ویژه جوانانش را به گوش جهانیان برسانیم، با هدف و دغدغه‌ای مشترک دور هم جمع شده بودیم تا ثابت کنیم می‌شود در حوزه‌هایی اشتراک منافع و دیدگاه داشت تا آنجا که بر سر مشترکات تفاوتی میان اصلاح‌طلب و اصولگرا وجود ندارد. آن روزها و سال‌ها گذشت و سال‌هایی سخت در پی آن سال‌ها آمد و آن هم گذشت. امروز دژخیمان غاصب دوباره بر سر مردم مظلوم غزه آتش می‌بارند، از همه جای دنیا آنان که عدل و انصاف و انسانیت می‌فهمند هم‌صدا و یکصدا در برابر این ظلم آشکار ایستاده‌اند و با مردمان غزه همدلی می‌کنند. به یاد آن روزهای نه چندان دور افتادم که با وجود همه اختلاف دیدگاه‌ها کنار هم می‌نشستیم و از دغدغه‌های مشترکمان می‌گفتیم. کسی به دنبال ممنوع‌البیانی و ممنوع‌القلمی کسی نبود، هنوز نهادهای مدنی و شخصیت‌های سیاسی و فرهنگی کشور به هر دلیل و بهانه‌ای تعطیل و به حاشیه نرفته بودند. حسرت می‌خورم و البته هنوز امیدوارم که دوباره روزهایی می‌رسد که با حفظ حدود و به رسمیت‌شناختن اختلاف نظرها و سلیقه‌ها می‌توانیم حول موضوعات و دغدغه‌های مشترک بیانیه بدهیم.
رشد فکری و تعامل سیاسی احزاب و جریانات مختلف کشور را به رخ بیگانه بکشیم و به مردم اطمینان بدهیم که اختلاف نظر و سلیقه، ما را از اهداف و موضوعات مشترک غافل نخواهد کرد. ایران مدافع مردم مظلوم غزه، لبنان و فلسطین است. تفاوتی نمی‌کند اصلاح‌طلب باشیم یا اصولگرا، این موضعی است مشترک که براساس روی کارآمدن این یا آن دولت خللی و تغییری در آن ایجاد نخواهد شد. بگذار همچنان کسانی غافلانه بر طبل جدایی بکوبند، در مواضع و دیدگاه‌های بسیاری قائل به همنوایی و اشتراک هستیم. همچنانکه قبل از سال‌های سخت گذشته بودیم. پیشنهاد می‌کنم حالا که وضعیت فعالیت احزاب و گروه‌ها هنوز چندان مشخص و شفاف نیست، مجموعه رسانه‌های اصلاح‌طلب و اصولگرا با فراخوان عمومی، اشتراک دیدگاه و دغدغه‌هایمان درخصوص غزه را یادآوری کنند.