امید

به گزارش امیدنامه ،متن کامل این یادداشت به شرح زیر است:

همچنان که نخبگان  بخش های گوناگون جامعه مدنی، همچون نخبگان دانشگاهی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی در برهه های مختلف نسبت به روند  حاکم بر حکمرانی در کشور و نتایج و پیامدهای آن ، بالاخص فزونی یافتن  این روند در سالیان اخیر ، هشدار داده اند ، بعضا شاهد  بیدار شدن  زشت های خفته ای هستیم که نظم و امنیت  جامعه را هدف قرار داده و می تواند پیامدهای مخربی بر سپهر  سیاسی ، فرهنگی و اجتماعی کشور بر جای گذارد.

چرایی، چیستی و چگونگی ورود به این درجه از مشکل و بحران در زمان های مختلف ، توسط  نخبگان ، تجزیه ، تحلیل و بررسی شده است و متأسفانه پاسخی در خور از سوی متولیان امر ، نیافته است.

اینجانب نیز بعنوان  کسی که بواسطه حضور در سطوح مختلف جامعه و ارتباطاتی که با بخش های گسترده ای از جامعه ی نخبگی کشور داشته و از سویی به واسطه ی تجربه ی مدیریتی که در سطوح مختلف داشته ام، آنچه برایم واضح و مبرهن است ، ظرفیت مخرب و آسیب زایی است که مدیریت  نخبه ستیز و ناکارآمد که نه  تنها درک  درستی از اوضاع و مختصات  بحران ندارد ، بلکه فراتر از آن در فقدان  تدبیر و تصمیم درست ،در مسیر  تشدید  بحران ها و مصائب، حرکت می کند.

نوع  مواجهه برخی از نیروهای انتظامی که وظیفه تامین امنیت جامعه را بر عهده دارند با بخش هایی از جامعه که سبک زندگی متفاوتی را به هر دلیل ، برگزیده است، به جای فهم  درست ریشه های بحران و نسخه پیچی مسئولانه و خردمندانه و نه امنیتی و تقابلی ،تنها نمونه ای از فهم  بحران و به اصطلاح مدیریت آن است که اینگونه برخوردها باعث تشدید  رودررویی و منازعه در جامعه شده است.

با نگاه تک ساحتی و بحران ساز مدیرانی که می بایست با شناخت  درست مبانی  بحران، بر آن فائق آیند، متاسفانه منجر به بازتولید  بحران در سایر  بخش ها شده است.

ذهنیت امنیتی و تقابلی با جامعه ، از طرفی منجر  به تشدید  منازعه بین ملت و حاکمیت می شود و از طرفی مشکلات و بحران های امنیتی را در سایر  زمینه ها ، بوجود خواهد آورد.

آنچه امروز در رواج و تشدید  خشونت در جامعه شاهدیم و از آن جمله می توان به سرقت های مسلحانه از منازل اشاره کرد، بخش مهمی از آن به همین عدم  شناخت  درست از مبانی  بحران و درمان آن معطوف است.

امیدوارم پیش از آنکه کشور به ورطه ی خشونت  بیشتر و آسیب های اجتماعی  فزاینده بیفتد، اهل  تدبیر و تصمیم و متولیان امر، شناخت عالمانه و نخبگی را بر تحلیل های سطحی نگرانه و تقابلی، پیشی دهند و از افزایش  مشکلات در جامعه بویژه به مخاطره افتادن امنیت روانی شهروندان جلوگیری کنند.