امید

انتخاباتی که‌ یکی از اضلاع آن چهره های شاخص اصول‌گرایان انقلابی خواهند‌ بود و به شکلی رقابت میان جناح‌های این طیف سیاسی قابل پیش بینی است، به نظر می رسد سه گزینه مخبر و قالیباف و جلیلی بیشترین بخت را دارند، اما اینکه در نهایت چه خواهد شد قابل پیش بینی نیست.

آیا اتحادی شکل خواهد گرفت و یا اینکه تکثر بر وحدت چیره می‌گردد؟ اما پرسش اساسی دیگر این است که در میان غیر اصولگریان ‌انقلابی چه اتفاقی روی خواهد داد؟
به نظر می رسد بخشی از اصولگریان موسوم به معتدل‌ و اعتدالگریان هم به فکر گزینه ای مثل علی لاریجانی باشند.اما در میان اصلاح طلبان شخصیتی است که از چند‌‌ ویژگی اخلاق مداری از جهت شخصی و اعتدال از حیث منش اجتماعی برخوردار است و در سابقه وی نفر اول مردم تهران در انتخابات مجلس دهم‌ ۱۳۹۴ دیده می شود.علاوه بر این وی با انصراف تاریخی خود در انتخابات ریاست جمهوری  یازدهم ۱۳۹۲ به نفع کاندید اعتدالگرا یعنی حسن روحانی سبب پیروزی وی گردید که نشان از‌ جوانمردی وی دارد و در صورت ثبت نام در انتخابات آتی تایید صلاحیت وی هم‌ بواسطه تائیدش در انتخابات‌ یازدهم متصور‌ است. دکتر محمدرضا عارف با چند ویژگی اخلاقگرایی، اعتدال، مردمی بودن و جوانمردی و سابقه معاون‌اولی می تواند گزینه مناسبی برای انتخابات چهاردهم‌ باشد.