امید

به گزارش امید به نقل از نامه نیوز، روزی که «مهدی چمران» دست‌های خود را بالا برد و برای احمد مسجد جامعی و ریاست او بر شورای شهر کف زد، دوره 10 ساله حاکمیت اصولگرایان بر شورای شهر تهران به اتمام رسید تا شورای شهر تهران بعد از مدت‌ها که حال و هوای اصولگرایی به خود دیده بود، رنگ و بویی متفاوت بگیرد. دیگر نه شورای شهر اول بود که اصلاح گرایان قدرت را کامل در ید اختیارشان بگیرند و نه شورای شهر دوم و سوم که اصولگرایان سکاندار اصلی باشند و اصلاح طلبان کم تعداد به گوشه ای بخزند.

رییس چهارمین پارلمان شهری تهران که دیرزمانی ردای وزارت ارشادی دولت سیدمحمد خاتمی را بر تن داشت، از جمع همان سه نفر اصلاح طلبان شورای شهر سوم بود که صدای شان 7 سال در هیاهوهای اصولگرایانه خاموش یا کم اثر جلوه می نمود. تکیه زدن مسجد جامعی چپ گرا بر صندلی چمران آن هم با یک رای بیشتر اما پیغام خوبی را روانه ساختمان معروف خیابان بهشت نکرد.

آنجا که قالیباف ناکام و سرخورده از انتخابات ریاست جمهوری یازدهم، باردیگر چشم امید خود را به شهرداری تهران بسته بود. او که در ایام انتخابات ریاست جمهوری عنوان می کرد در صورت پیروزی یا شکست در انتخابات هم از شهرداری تهران خواهد رفت، در نهایت راضی به دل کندن از ریاست شهرداری کلان شهر تهران نشد اما مسیر اینبار او پرپیچ و خم تر از گذشته بود.

حضور پایاپای راست و چپ های سیاسی کشور در صحن پارلمان شهری تهران سیگنال های مثبتی را به سوی او روانه نمی کرد. چه آنکه در کنار اصلاح طلبان که آب پاکی را روی دست قالیباف ریخته بودند و محسن هاشمی را کاندیدای خود کرده بودند، برخی اصولگرایان شورای شهر هم دل خوشی از قالیباف نداشتند و احتمال گرایش آنها به سوی گزینه اصلاح طلبان می رفت.  قالییباف اما در نهایت توانست با دو رای محسن هاشمی را از کورس شهردار شدن بیرون کرد و بار دیگر بر صندلی شهرداری تهران تکیه زد.

دست دوستی که به سرعت پس کشیده شد!
قرار گرفتن مردانی از جنس سیاسی متفاوت بر صدر شورای شهر و شهرداری تهران از همان ابتدا پیامی از اختلاف را مخابره می کرد. مسجدجامعی که در شورای شهر سوم هم در مواردی انتقاداتی را نسبت به عملکرد قالیباف مطرح ساخته بود بی شک در قامت ریاست شورای شهر توان بیشتری برای مقابله با برخی تصمیمات سردار شهرداری تهران داشت.

گرچه دو جناح در ابتدا از در دوستی وارد شدند و حتی اصلاح طلبان در همان جلسه اول با کنار گذاشتن نماینده شان از کاندیداتوری کرسی نایب رییسی شورا، مرتضی طلایی دست راست قالیباف را بر این صندلی نشاندند اما گویی دوران دوستی ها به سرعت به سر رسیده و رگه های اختلاف رخ نموده است.

قالیباف که در دوران پیشین شهرداری اش، به مدد مهدی چمران دوران آرامی را در تعامل با شورای شهری‌های سابق گذرانده بود و مرد ریش سفید شورا بارها و بارها سپر بلای او در مقابل انتقادات شده بود، حال دیگر به مانند گذشته خود را مصون از انتقادات و نظارت های ذره بینی شورا نمی بیند. شاید از همین روست که یارگیری از شورای شهر، پشت کردن و بی توجهی به رییس اصلاح طلب این شورا و پاشیدن بذر اختلافات در بین اعضای شورا را آغاز کرده است.

آنگونه که حتی مسجد جامعی مرد آرام و صبور را هم به واکنش واداشته است،  او روز گذشته صراحتا قالیباف را خطاب قرار داد و خواستار آن شد که شان و ادب اداری را در مورد شورای شهر رعایت کند. دلخوری مسجد جامعی از قالیباف از آنجا نشات گرفته بود که مراسم افتتاح خط جدید مترو دقیقا در ساعت جلسه شورای شهر برگزار شده بود و از اعضای شورای شهر تنها نزدیکان قالیباف یعنی مرتضی طلایی و مهدی چمران در این مراسم حضور داشتند. امری که به عقیده ناظران سیاسی پیام نزدیک شدن دوباره قالیباف و چمران را ارسال می کند تا شاید در فضای غبارآلود شورای شهر چهارم امکان کنار نهادن مسجد جامعی بعد از دوران ریاست دوساله اش یا حتی زودتر فراهم شود.

نزدیکی قالیباف و چمران اما در حالی صورت می گیرد که این دو در یک سال اخیر درگیر و دار اختلافات عمیق سیاسی بودند. اختلافی که در تعدد لیست های جریان اصولگرا در انتخابات بیشتر از قبل رخ نمایان کرد. با این وجود سیطره کامل اصلاح گرایان بر شورای شهر دوباره آنها را بهم رسانده است تا فضای پارلمان شهری تهران را از کنترل اصلاح طلبان خارج و در اختیار گیرند.

در سویی دیگر هوای شورای شهر تهران برای مسجد جامعی خوب و گرم نیست، روابط او حتی با برخی هم طیفان سیاسی اش هم رو به سردی گذاشته است و هر روز سنگین تر می شود. مسجدجامعی که در فضایی سخت بر صندلی این شورا تکیه زده و تلاش زیادی کرد با همان آرامش و لبخند همیشگی و ظاهر ساده مدیریت پارلمان شهری را به خوبی پیش ببرد، ریاستش به یک سال نرسیده در تیررس انتقادات هم طیفان سیاسی اش از یک سو و رقبای اصولگرایش از سوی دیگر قرار گرفته است.

نوک انتقادات هم به مشی مماشات گرایانه و مصلحت گرایانه او نشانه رفته است.  لبه تیز و تند انتقادات اعضای اصلاح طلب شورا نسبت به مدیریت او  تا آنجا پیش رفته است که برخی اعضای اصلاح طلب شورا، مسجد جامعی را متهم به تسامح با شهرداری و اصولگرایان می کنند، اصولگریان نیز منتظر فرصت کوتاهی هستند تا ریاست او را آمیخته با سوگیری حزبی و سیاسی عنوان کنند. در این میان گویا مسجد جامعی تنها مانده است و خاطرات ریاست مهدی چمران  اصولگرا بر شورای شهر سوم.

مسجد جامعی که در روز نشستن بر صندلی ریاست شورای شهر قول داده بود شورای شهر را از شورای شهرداری بودن درآورد، این روزها گویی دیگر وعده خود را فراموش کرده و تلاش دارد درگیرهای سیاسی شورای شهر را رتق و فتق کند. درگیری های سیاسی که یک سر آن را هم باید در طیف اعضای شورای نزدیک به قالیباف جستجو کرد که تلاش پنهانی برای بازگرداندن چمران به ریاست شورا آغاز کرده اند.

حضور مرتضی طلایی در کرسی نایب رییسی شورا هم فضا را برای تحقق این خواسته اصولگرایان نزدیک به قالیباف فراهم تر ساخته است. گویی قالیباف که مدت ها به شورای شهری تحت نفوذ و سلطه خود کار را در شهرداری تهران پیش برده بود دیگر حاضر به پذیرش شورای شهری ناظر نیست و بی میل نیست با بازگردان چمران به شورای شهر روزهای بی دغدغه ای را با شورای شهری ها بگذراند.