امید

14 شهریور 1391، آن زمان که اجلاس سران جنبش عدم تعهد در ایران برگزار شده بود، وزیر امور خارجه جمهوری بروندی به ساختمان سازمان آموزش‌های فنی و حرفه‌ای رفت و با رئیس این سازمان دیدار و گفت‌وگو کرد. حاصل آن دیدار هشت ماه بعد مشخص شد. زمانی که ششم اردیبهشت ماه سال 1392 کوروش پرند از ساخت مراکز آموزش مهارتی در کشور بروندی توسط ایران خبر داد و از بودجه کمک‌های توسعه‌ای ایران سخن گفت.

وی گفته بود: به محض دریافت این کمک‌ها، کار راه‌اندازی و تجهیز مراکز آموزشی را آغاز خواهیم کرد؛ سخنانی که با تغییر دولت دیگر روی واقعیت به خود ندید، اما پیش از آن، از این جنس وعده‌ها عملی شده بودند.

مثلاً پنج سال پیش در کنفرانس بین‌المللی پاکستان که در ژاپن برگزار شد، ایران تعهد داد به کشور پاکستان 330 میلیون دلار کمک کند. این اتفاق در مورد کشورهایی مانند سریلانکا، سنت وینسنت، نیکاراگوئه و چند کشور دیگر رخ داد. پول‌هایی که برخی از آنها با عنوان بودجه کمک‌های توسعه‌ای هزینه شد و برخی دیگر نیز مشخص نیست تحت چه عنوان پرداخته شده است.

در سال‌های فعالیت دولت‌های نهم و دهم اختصاص 330 میلیون دلار برای پاکستان، اختصاص بودجه‌ای برای ساخت یک بیمارستان تخصصی در عراق، اختصاص وام 1.5 میلیارد دلاری با مدت 10 سال بازپرداخت برای سریلانکا، اختصاص بودجه‌ای برای برای ساخت دو درمانگاه عمومی در بولیوی، کمک هفت میلیون دلاری برای ساخت یک فرودگاه در سنت وینسنت، کمک 350 میلیون دلاری برای ساخت یک بندر نیکاراگوئه و موارد اینچنینی در رسانه‌های ایرانی انعکاس یافت. موضوعی که گاه انتقادهایی را هم در پی داشت اما حتی در زمان بیان این انتقادات هم کمتر کسی در مورد اهداف این سیاست سخن گفت. با این حال از این دست موارد در دولت روحانی تاکنون در رسانه‌ها اعلام نشده اما باید دید این دولت تا پایان کار خود چه مسیری را انتخاب می‌کند؟