امید

 با آن که عکس‌های تاریخی را بارها دیده بودیم اما باز هم برایمان جالب بود و با خود حرف های زیادی برای گفتن داشت. نزدیکی عکاسخانه، کافه قنادی یاس قرار داشت که گاهی به آن می رفتیم و نوشیدنی و خوراکی می خوردیم و سپس به سمت کتابفروشی های شاه آباد که آن زمان رونق بیشتری داشت می آمدیم که ناشرانی مانند فروغی، سنایی، سیروس، جهان کتاب، اقبال، صفی علیشاه، علمی، ابن سینا، شرکت سهامی انتشار، محمدی و آسیا در آن فعال بودند.
از دلپذيرترين لحظات در مسير برگشت از مدرسه، رسيدن به فروشگاه ناشراني بود كه كتاب‌هايشان را در ويترين و داخل مغازه و حتي بيرون از آن و گاهی هم در کنار پیاده روها می گذاشتند و ما به تماشاي آن‌ها مي‌نشستيم و برخي از آن ها را برمی داشتیم و ورق می زدیم و مي‌خريديم.
از ياد نمي‌برم روزي را كه به همراه دوست همکلاسی ام سعید پیشداد به هنگام برگشت از مدرسه روبه‌روي انتشارات آسيا ايستاده بودیم و به كتاب‌ها نگاه مي‌كردیم. چشمم به  كتابي ترجمه شده افتاد با اين عنوان «صلح امام حسن پرشکوه‌ترین نرمش قهرمانانه تاریخ» تالیف (علامه) شیخ راضی آل یاسین ترجمه (آیت‌الله) سید علی خامنه‌ای. همه کلمات اسم این کتاب برایم عادی بود جز عبارت «نرمش قهرمانانه» و با آن که چندان عربی نمی دانستم علاقمند شدم که بدانم این عبارت برگردان چه کلمات عربی است. در آن سال ها در ذهن امثال من قهرمان و عمل قهرمانانه تنها در مبارزه و شهادت خلاصه می شد اما اين كتاب، صلح امام حسن را عملي قهرمانانه معرفي كرده بود. تا آن روز وقتي سخن از «قهرمان» به ميان مي‌آمد ذهن، خواه ناخواه به طرف جنگ و ستيز و شمشير و گلوله مي‌رفت و از آن روز به بعد می توانستم در صلح نیز قهرمانی ببینم و اين برايم جالب بود که صلح هم می توانست قهرمانانه باشد. آن چه از این عبارت می‌فهمیدم عملی بود که پیش از آن که بر رزم متکی باشد بر تدبیر و مدارا و عاقبت اندیشی تاکید می‌کرد و به همین دلیل نام این اثر برای همیشه در ذهنم جای گرفت و ماند و هر چه بیشتر به عرصه‌های اجتماعی و مدنی ورود یافتم به عمق این معنا و لزوم فهم آن بهتر پی بردم؛ «نرمش قهرمانانه». روز جهانی صلح و آزادی زندانیان مبارکباد.