امید

بگذارید قبل از شرط، شرایط سیاسی کشور را مرور کنیم.
اصول گرایان دست کم 5 کاندیدای جدی خواهند داشت.
الف) محسن رضایی خواهد آمد، ائتلاف هم نخواهد کرد، انصراف هم نخواهد داد.
ب) از بین آقایان، قالیباف، حداد، ولایتی یک نفر خواهد آمد.
ج) از بین آقایان باهنر، متکی، آل اسحاق، پورمحمدی نیز یک کاندیدا خواهیم داشت.
د) از بین آقایان لنکرانی، جلیلی و فتاح نیز یک نفر کاندیدای جبهه پایداری خواهد شد. بدیهی است که کاندیدای جبهه پایداری با کاندیدای دولت یکی نخواهد بود
هـ) دولت نیز برای خود کاندیدایی خواهد داشت که مطمئنا با هیچ کدام از جریانات/افراد/ائتلاف های بالا یکی نخواهد بود یا مشایی، یا هر کس دیگری.
با توجه به اختلافات عمیق این 5 جریان/ائتلاف/فرد با یکدیگر احتمال ائتلاف خیلی پایین است. اگر هم صورت بگیرد فقط احتمال ائتلاف دو جریان با همدیگر است.
مهم ترین اتکای کاندیدای دولت، سبد رای احمدی نژاد از روستاها و شهرستان های کوچک است. می توان حدس زد که این سبد رای با توجه به درصد تاریخی مشارکت بالای این مناطق و همچنین وابستگی آنان به رایانه ها، حداقل 15 میلیون رای باشد. این سبد برای تمام جریانات/کاندیداهای اصول گرا وسوسه برانگیز است و به همین خاطر است که علی رغم میل باطنی هیچ کدام در مورد قطع و تغییر یارانه ها صحبت نکرده¬اند. اگر بپذیریم که هر کدام از این جریان ها به صورت متوسط 2 تا 4 میلیون رای خواهند داشت احتمالا هیچ کاندیدایی (به جز کاندیدای دولت) بالاتر از 4 میلیون رای نخواهد داشت. و این بهترین رخداد برای اصلاحات است به دو شرط! درصد مشارکت اصلاح طلبان را در انتخابات بالا باشد، لذا باید کسانی که با صندوق های رای قهر کرده اند را به پای صندوق بکشانند (شرط اول) و همچنین رای اصلاحات و جریان های اعتدال گرا و توسعه طلب را متمرکز بر یک کاندیدای مشترک باشد.
اما برای دستیابی به آن کاندیدای مشترک، به نظر آسان ترین راه ورود هاشمی و یا خاتمی است.
اما باید بدانیم که هاشمی و خاتمی ممکن است که برنده شوند اما با توجه به حساسیت نظام و حاکمیت به آن ها شرایط برای ریاست جمهوری موثر آنان فراهم نیست. بنابراین پیشنهاد می شود که به جای آن که هاشمی و خاتمی رییس جمهور شوند، رییس¬جمهورساز شوند و از یک کاندیدا با سه شرط حمایت کنند:
• مورد اعتماد اصلاح طلبان باشد.
• مورد اعتماد نظام باشد و بتواند با حاکمیت تعامل مثبت و موثر داشته باشد.
• تجربه کشورداری در سطح کلان را داشته باشد.

با وجود یاس و ناامیدی که بر بدنه اصلاحات حاکم است، به نظر می آید بهترین فرصت است که اصلاح طلبان دوباره به عرصه خدمت بازگردند اگر قالب ذهنی خود را بشکنند و بپذیرند که
الف) برای مشارکت در سرنوشت کشور، راهی جز شرکت فعال در انتخابات نیست (شرط اول).
ب) تمام اصلاح طلبان پشت سر کاندیداهای واحد قرار گیرند که واقعا بتواند رییس جمهوری کند و نه آن که نقش اپوزیسیون را ایفا کند (شرط دوم).