امید

به گزارش امید به نقل از عصر ایران،درباره 10.5 سال ریاست ضرغامی بر صدا و سیما سخن زیاد است اما همین که در این سال ها، مردم به "رسانه ملی"، نام "رسانه میلی" نهادند و صدا و سیما برغم برخورداری از دهها شبکه سراسری و استانی و بین المللی و بودجه های هنگفت و شگفت، آشکارا بازی را به شبکه های ماهواره ای که عمدتاً یک دهم و گاه یک صدم این سازمان "عِده و عُده" ندارند، واگذار کرد، می تواند محک مهمی در سنجش میزان توفیق یا عدم موفقیت سازمان در یک دهه اخیر باشد.

به هر حال هر چه بود گذشت و رئیس جدید در راه است تا شاید طرحی نو در اندازد و عنوان "ملی" را به رسانه ای که باید ملی باشد بازگرداند و چنین باد!

از رئیس جدید صدا و سیما انتظار می رود اعتماد از دست رفته بازگرداند اما بدیهی است که این اتفاق نمی تواند یک شبه رخ دهد زیرا روند قوام یافته در بیش از 10 سال اخیر، به حدی در تار و پود سازمان صدا و سیما تنیده شده که به سادگی نمی توان آن را شکافت و طرحی نو در انداخت؛ به ویژه آن که صدا و سیما ، اکنون از قامت یک رسانه ملی خارج و به ارگان بخشی کوچک از یکی از جریانات سیاسی سقوط کرده است.بازسازی هواپیمای ساقط شدۀ اعتماد

بدیهی است اگر اراده ای برای نجات رسانه ملی باشد، مقاومت های شدیدی صورت خواهد گرفت و ای بسا در همین بدو امر در کار رئیس جدید اخلال کنند. البته اگر بهسازی وجهه عمومی صدا و سیما در برنامه کاری رئیس جدید نباشد، این بحث اساساً منتفی است و روز از نو و روزی از نو!
در چنین فرضی، دستکم انتظار می رود در دوران جدید، وضع بدتر از این نشود و مردم از رسانه ملی باز هم دورتر نشوند؛ رسانه ای که حق شان است خود را در آن ببینند و سال هاست که ندیده اند!

دومین انتظار به انضباط مالی باز می گردد. صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران برغم بودجه کلانی که دارد همواره از کمبود پول می نالد و حتی در این اواخر، به آنتن فروشی روی آورده است. بسیاری از برنامه های صدا و سیما نیز توسط تهیه کنندگانی شکل می گیرد که از اشخاص حقیقی و حقوقی بیرون از رسانه ملی پول می گیرند و برایشان برنامه سازی می کنند و آنها را به عناوین مختلف به استودیوها می برند و مردم هم فکر می کنند در حال تماشای یک برنامه مستقل و کارشناسی هستند و در جریان نیستند که چه بده و بستان های مالی بزرگی در پس پرده بوده است.

رئیس جدید باید در نظامات مالی صدا و سیما تجدید نظر جدی کند و شأن واقعی آن را احیا کند چه آن که برای رسانه ای که قرار است ملی باشد و با بودجه کلان بیت المال اداره می شود، شایسته نیست از یک سو ریخت و پاش کند و از سوی دیگر به تهیه کنندگانش فشار بیاورد که برای ساخت برنامه باید از بیرون از مجموعه پول بیاورند و بدین ترتیب صدا و سیما محل دلالی های غیرشفاف باشد.

رئیس جدید صدا و سیما اگر بخواهد برای خودش وجهه ای دست و پا کند ، اگر بخواهد شأن سازمان را حفظ کند و ارتقا دهد، اگر بخواهد به نظام جمهوری اسلامی خدمت کند و اگر بخواهد اسلام را تقویت کند ، یک راه بیشتر ندارد: بازگرداندن رسانه ملی به میان مردم و باز کردن راه همه مردم با همه سلایق به رسانه ملی.

دوره ریاست رئیس جدید، هر چقدر باشد، همانند روزگار ضرغامی سپری خواهد شد و او خواهد ماند و تاریخی که تا ابد درباره اش قضاوت می کند.