مومن به خلق خدا هم فكر مي‌كند

امام موسي صدر: «أرأيت الّذِي يكذِّبُ بِالدِّينِ» آيا ديده‌يي كسي را كه منكر دين است؟ كسي كه خدا و رسولش و آخرت و احكام را انكار مي‌كند؟ به‌طور طبيعي اين عبارت تنبيهي براي جمله بعد است.

«أرأيت» يعني دوست داري كه ببيني؟ اگر منكر دين را نديده‌يي، من او را به تو نشان خواهم داد. اگر دوست داري كسي را ببيني كه دين را انكار مي‌كند، به كسي نگاه كن كه يتيم را مي‌راند و بر اطعام مسكين تشويق نمي‌كند. اين عبارت بهترين تعبير براي تاكيد در زبان عربي و تاييد مساوات و برابري است. آيا دوست داري منكر دين را ببيني؟ پس كسي را نگاه كن كه يتيم را از خود مي‌راند و بر اطعام مسكين هم تشويق نمي‌كند. بنابراين، دور ساختن يتيم از خود و بي‌توجهي به اطعام مسكين به تكذيب دين مي‌انجامد. حقيقت اين است كه معناي درست ايمان به خدا و دين مستلزم رسيدگي و توجه به خلق خدا و امور جامعه و وضعيت مردم است و در غير اين صورت ايمان در كار نيست. علت اين است كه ايمان به خدا معناي ايمان به آفريننده جهان، خداي عالم عادل رئوف رازق رحيم است، خدايي كه هر صفت نيكو و شايسته‌يي از او آغاز مي‌شود و به او نيز پايان مي‌يابد، نقطه آغاز و پايان هر خيري. ايمان به خدا به اين معني مستلزم اين است كه ما به هستي بنيان نهاده شده بر حق و عدل ايمان داشته باشيم زيرا كه صفات آفريننده بر آفريده‌اش منعكس مي‌شود.

منبع: اعتماد

افزودن نظر جدید