امید

1-در خصوص کاندیداهای جریان اصلاحات برای حضور در انتخابات 1400 تاکنون درهیچ نهاد رسمی اجماع ساز این جریان بحث و تصمیم گیری صورت نگرفته است و اسامی مطرح شده صرفاً گمانه زنی رسانه ای و یا تمایلات شخصی و حزبی می باشد.

2-آنچه که قطعی است این است که جریان اصلاح طلب به هیچ وجه از کاندیدای نیابتی و غیراصلاح طلب حمایت نخواهد کرد.
3-دولت آقای روحانی اگر چه دستاوردهای قابل اعتنایی در بخشی از حوزه ها داشته است اما به دلیل سوء عملکرد و استفاده نکردن از ظرفیت نخبگان سرمایه اجتماعی اصلاح طلبان که در حمایت از این دولت خرج شده است را متاسفانه به هدر داده است و جریان اصلاح طلب اکنون باید پاسخگوی حمایت خود از دولتی باشد که نسبتی با گفتمان اصلاح طلبی از حیث عملکرد نداشته است. از همین رو حضور در عرصه انتخابات 1400 بدون در نظر گرفتن برخی ملاحظات از جمله عملکرد دولت فعلی تا حدودی غیر منطقی به نظر می رسد.
4-تجربه انتخابات مجلس در اسفند ماه سال 98 می بایست برای بخش هایی از حاکمیت که به دنبال انتخابات غیر رقابتی هستند درس آموز باشد چرا که کاهش چشمگیر مشارکت مردم در انتخابات زنگ خطری برای حاکمیت می تواند تلقی شود به همین دلیل اگر چنین رویکردی در انتخابات 1400 دنبال شود بی تردید نه تنها باعث گشایش هایی برای مردم نخواهد شد بلکه بسیاری از امور به بن بست خواهد رسید و این هشدار باید جدی  تلقی شود.
5-هر چند گمانه زنی هایی که از سوی رسانه ها و فعالان سیاسی در خصوص کاندیدای احتمالی انتخابات 1400 مطرح می شود محترم است اما باید این نکته را در نظر داشت که برای کاندیدا سازی حداقل کارنامه مدیریتی و عملکردی افراد در دهه های مختلف می بایست با یکدیگر مقایسه شود. بی تردید فردی می تواند در انتخابات 1400 به عنوان کاندیدا جریان اصلاحات معرفی شود که سابقه و تجربه مدیریتی کلان، پاک دستی و موفق بودن در بحران های متعدد  و تعامل با ارکان مختلف حاکمیت را در کارنامه عملکردی خود داشته باشد.
6-تجربه انتخابات سال 92 نشان داد که جریان اصلاح طلب نباید تسلیم برخی نظرسنجی ها (بخوانیم نظرسازی ها شود) از این رو با درس گرفتن از این تجربه افق انتخابات 1400 از این حیث تا حدودی مشخص و روشن است به همین دلیل اظهار نظر هایی که در خصوص احتمال حمایت از کاندیدای نیابتی و غیر اصلاح طلب می شود صرفاً اظهار نظر شخصی افراد می باشد و قابلیت اعتنا ندارد.