امید

آمریکا خود مولود یکی از بزرگترین اشتباهات تاریخ است. بریتانیا فکر می‌کرد شورشیان یکی از مستعمراتش خیلی زود سرکوب خواهند شد. این اشتباه را شاه «جورج سوم» و مشاورانش مرتکب شدند و تصمیم گرفتند بیایند و با این طغیانگران آمریکایی بجنگند زیرا آنها را ضعیف، نامحبوب و بزدل که به راحتی می‌توان ترساندشان به حساب می‌آوردند. اما نتیجه آن شد که «با شکست بریتانیا در قاره آمریکا، پایان امپراطوری رقم خورد».
ترامپ ظاهراً فکر می‌کند حق دارد به رهبران کشورها بی‌احترامی و توهین کند و بعد هم به سراغشان بیاید و تملقشان را بگوید و ایشان را دعوت به مذاکره کند. توهین‌کردن و بعد هم اظهار لطف‌کردن، علامت تجاری مشخص و ثبت‌شده سیاست خارجی ترامپ است. اما این برند خوب کار نکرده است. این سیاست خارجی در قبال دشمنانی شامل: جمهوری اسلامی، کره شمالی، فلسطینیان، ونزوئلا و چین به بن‌بست خورده است. این سیاست خارجی، به متحدان  واشنگتن هم توهین کرده است شامل آلمان، فرانسه و ژاپن. ترامپ در راه سفر به ژاپن این کشور را متهم کرد که بی‌رویه هزینه‌های دفاعی آمریکا را بارگیری می‌کند.
کشورهای دنیا این کج‌خلقی‌های زننده و لحن نیشدار او را می‌بینند و می‌آموزند چطور باید این بازی ایجاد اختلال در کارها را بازی کنند بنابراین، رهبر عالی ایران، پیشنهاد ترامپ برای مذاکره را مسخره می‌کند.
رئیس‌جمهور و مشاورانش مقاومت آیت‌الله خامنه‌ای در مقابل «فشار حداکثری» را خوب درک نکرده‌اند. ترامپ باید این واقعیت را درک کند که دارد قدم به قلمرویی می‌گذارد که هم از حیث سیاسی نقطه خطرناکی است و هم از حیث نظامی. شاید او دارد در جاده سراشیبی شکست انتخاباتی قدم می‌گذارد.