امید

دهه اول محرم الحرام و تاسوعا و عاشورای حسینی به پایان رسید و همانگونه که انتظار می رفت، بار دیگر عاشقان اباعبدالله الحسین (ع) و یاران با وفایش و اهل بیت پیامبر در سراسر جهان، بیرق عزا برافراشتند، سیاه پوشیدند، بر سر و سینه زدند و با امام و پیشوای آزادگان جهان پیمان بستند تا ادامه دهنده راه و مرام حضرت سیدالشهدا(ع) باشند.

در این میان بسیاری از رسانه ها خصوصا رسانه های مجازی و دیداری و شنیداری اسلامی و دهها کانال تلویزیونی و رادیویی داخلی و خارجی تلاش بی وقفه داشتند تا مراسمات عزاداری - خصوصا آنها که در بقاع و اماکن متبرکه برگزار می شوند - را به نحو احسن پوشش دهند و سهمی داشته باشند در تبلیغ و ترویج پیام پیام آور عاشورا.

صدا و سیمای جمهوری اسلامی هم از این قاعده مستثنی نبود و تقریبا هر کانال این رسانه به صورت تمام وقت مشغول پخش مراسم های عزاداری و سخنرانی های مذهبی از نقاط دور و نزدیک ایران و جهان بود و تقریبا هر جا، جمعی از دوستداران حضرت اباعبدالله الحسین(ع) در داخل و خارج از کشور مشفول عزاداری سیدالشهداء بودند، از قلم نیافتاده و از طریق رادیو و تلوزیون جمهوری اسلامی به قول معروف به خانه های مردم راه یافتند که البته این اقدام در جای خود کاریست لازم و شایسته تقدیر.

اما سئوال این جاست که در حالی که سه شب و روز در حرم بنیانگذار نظام مقدس جمهوری اسلامی، مراسم عزاداری برپا بود و بسیاری از مسئولان همراه با خیل عظیم مردم عزادار، پیرامون مرقد امام خمینی(س) به عزاداری پرداختند، دوربین های صدا و سیمای جمهوری اسلامی کجا بودند و چرا مثل همیشه از رسانه ای که خود را ملی میخواند، خبری نبود؟!

کافیست مسئولان و متولیان صدا و سیما یکبار در خلوت خود بیندیشند که اگر امام عظیم الشان، این احیاگر اسلام ناب محمدی و نهضت عاشورایی ایشان نبود، آیا امروز شاهد این همه جوش و خروش و شور و شعور در سراسر جهان و جای جای جهان اسلام و حتی میهن عزیزمان به مناسبت عاشورای حسینی بودیم؟ و آن گاه یکبار برای همیشه به این سئوال پاسخ دهند که علت غیبتهای مکرر این رسانه در پوشش مراسم حرم رهبر کبیر انقلاب اسلامی - که دیگر سهوی نمی تواند باشد - چیست؟

مردم حق دارند بدانند مشکل صدا و سیما با حرم و مرقد امام واقعا از کجا ناشی می شود؟