عباس موسایی
کانونی شدن دال مرکزی «قدرت» در گفتمان اصول گرایی را بعنوان عامل موثر در شکل و شمایل سیاست به وقت اکنون، بر میشمارد. ناوفاداری جریان موسوم به اعتدال و لغزیدن از دال مرکزی اصلاحات طلبی، یعنی «حقوق ملت و مصالح ملی»، به فرصت‌طلبی اضمحلال‌ساز را عامل اصلی بی...
می‌توان مدعی شد که به میزانِ پیشروی یکدست‌سازی منحل‌کننده جمهور در بالا، ایده‌ها و کنش‌های گزاف‌گرای براندازی‌خواه، زمینه تصاحب امر سیاسی و میدان‌داری پوپولیسم منفی را بیش‌ازپیش برای خود فراهم دیده است و رشدی روزافزون داشته‌اند. به زبانِ دیگر، چشم...
(مفاهیم استثناگرایی و عادی‌سازی را از استاد محمدمهدی مجاهدی در نوشته‌های زیر، وام گرفته‌ام، که متأثر از نظریاتِ نیکوس پولانتزاس، به ترسیم مختصاتِ استثناگرایی و عادی‌سازی در ایران می‌پردازند؛ راه روشن؛ شماره نخست، استثناطلبی در برابر عادی‌گرایی، اردیبهشت۱۳۹۶-...
این نوشتار محور ِ مشترک ِ نظرگاه ِ نظرورزان مذکور را تهی شدگی سیاست از مبانی مدرنیته ی سیاسی یا همان حقوق شهروندی ارزیابی کرده و راه ِ عبور از بحران را گفت و گوی ملی بر اساس حقوق ِ اساسی ملت(شهروندان ِ آزاد و برابر)، حق حاکمیت ملی بر اساس ِ تفسیر ِ حقوقی از قانون ِ اساسی و عبور از راهبردهای...
در این نوشتار، پس از تبیین مفاهیم محافظه‌کاری و رادیکالیسم، بر موقعیت کنونی هر کدام از جریان‌های سه‌گانه و فاصله‌ی آنها با مفاهیم مدنظر و چرایی تصاحب همزمان وجوه منطقی و مثبت محافظه‌کاری و رادیکالیسم توسط اهالی گفتمان اصلاحات، اشاراتی خواهیم داشت و نتیجه خواهیم گرفت...
این ناوضعیت را می توان ناشی از تحمیل شرایط خاص بین المللی با روی کارآمدن ترامپ، کارشکنی های داخلی در برابر دولت عادی ساز و ناکارآمدی ها و انفعال درونی این دولت دانست. برونداد این ناوضعیت ، تشدید شکاف ملت و حاکمیت، ناامیدی بی سابقه به بهبود اوضاع در سطوح مختلف و شکل گیری افقی تاریک در سپهر سیاسی...
به‌وضوح می‌توان آنچه دکتر حسین بشیریه، استاد جامعه‌شناسی سیاسی، تحت عنوان مفهوم «ناسیونالیسم اسلامی» مبنا و نقطه عزیمت صورت‌بندی انقلاب۵۷ می‌نامد، را در سپهر سیاسی امروز ایران و پس از شهادت سردار سلیمانی مشاهده کرد. مهم‌ترین ویژگی کتاب بشیریه، بررسی...
پس از روی کار آمدن ترامپ ، خروج از برجام و تلاش برای انزوا ، تحت فشار نهادن و تعمیق شکاف بین ملت و حاکمیت، اکثر کارشناسان عرصه ی سیاست و راهبران جریان های سیاسی درون نظام ، بر لزوم تقویت وحدت و انسجام ملی اجماع نظر دارند. به میزانی که این اجماع نظر از عرصه ی نظر و تئوری، به عمل و الگوی...
میدان داری محمود واعظی در دولت دوازدهم را می توان نقطه ای عطف در شیفت روحانی از وضعیت جنبشی و پیشرونده به وضعیت رکود و انسداد گفتمانی ترجمه کرد. به میزانی که دولت دوازدهم از مشی اصلاح گرانه ی جهانگیری به سمت وضع استثناطلبانه ی واعظی میل کرده است، اعتدال اصلاحی به سوی واعظیسم گرویده است.
واعظیسم...
این حرکت یا کنش سیاسی، سرنوشت محتوم جریان سیاسی نابهنگامی است که فرصت‌طلبانه و در نتیجه رادیکال‌شدن فضای سیاسی کشور، در سال ٨٤ از دل ائتلاف بخشی از ماکروپلیتيک (قدرت بزرگ) و میکروپلیتیک (جامعه پوپولیستی) سر برآورد. پیوند اقتدارگرایی و پوپولیسم، دهه هشتاد را از سیاست‌ورزی اصلاح...
