امید

به گزارش امید به نقل از روزنو، متن نامۀ حجت الاسلام  احمد منتظری به شرح زیر است:

مدیر مسئول محترم نشریه اندیشه پویا

پس از سلام و تحیت – در شماره دوازدهم آن نشریه مصاحبه‌ای از جناب آقای حسام الدین آشنا به چاپ رسیده است که قسمت‌هایی از آن با واقعیت، زیاد فاصله دارد؛ لطفاً طبق قانون مطبوعات توضیح اینجانب را جهت تنویر افکار عمومی درج فرمایید.

آقای حسام الدین آشنا فرموده‌ است: «درباره آقای منتظری به رغم این که شاید فرزندانشان حاضر نباشند قبول کنند اما حصر آقای منتظری برداشته نشد مگر این که آیت‌الله منتظری هم قبول مسئولیت کرد. امیدوارم فرزندان ایشان در خاطراتشان بنویسند. ببینید مسئله حصر غیر مسئله زندان است. در زندان شما دادگاه می‌روید و مجازاتتان هم معلوم است. چه قبول داشته باشید مجرم هستید و چه قبول نکنید، بعد از گذراندن دوران محکومیت از زندان آزاد می‌شوید. مسئله حصر اما غیر از مسئله حقوقی جنبه اخلاقی هم دارد و به سادگی نمی‌توان از آن عبور کرد.»

در جواب به ایشان موارد ذیل را یادآور می‌شوم:

۱- یک روز قبل از رفع حصر (۱۳۸۱/۱۱/۹) آیت‌الله العظمی منتظری در مصاحبه با رادیو بی‌بی‌سی، این مطلب را کاملاً توضیح داده و فرمودند: «مسئولین با داماد من و پسر من صحبت کرده‌اند و گفته‌اند که می‌خواهند مقدماتش را فراهم کنند؛ و گفتند که در سایت‌​​ها هم بوده که فرزندان من تقاضای عفو کرده‌اند، اینها دروغ است؛ فرزندان من از کسی تقاضا نکرده‌اند و تقاضا هم نخواهند کرد؛ خود آن‌ها چنانچه صلاح می‌دانند رفع حصر کنند، نمی‌دانند که خوب ما هستیم، الحمدلله صابر و بردبار هم هستیم.»

خبرنگار بی‌بی‌سی می‌پرسد: فرزندان حضرتعالی به مقامات مسئول مراجعه کرده‌اند و بویژه به دادگاه روحانیت، و گفته‌اند در صورتی‌که رفع حصر بشود شما تا حدی از فعالیت‌های سیاسی به دور خواهید ماند؛ آیا این صحت دارد یا نه؟ آیت الله منتظری جواب دادند: «اینها دروغ است، شما از طرف ما تکذیب کنید، من خودم حسینعلی منتظری هستم؛ فرزندان من هم گفتند دروغ است، چرا نسبت داده‌اند؟! احمد ما گفت که من مصاحبه هم کرده‌ام و گفته‌ام دروغ است.» (کتاب دیدگاهها، جلد ۲، صفحه ۳۸).

۲- در زمانی که رفع حصر مطرح بود آقای محسنی اژه‌ای قصد ملاقات با آیت الله منتظری را داشت ولی پذیرفته نشد. آیت الله منتظری به این دلیل آقای محسنی اژه‌ای را نپذیرفت که مبادا پس از آن، شایعات درست شود که در این ملاقات تعهّدی گرفته شده است. حال با این مصاحبه آقای آشنا معلوم می‌شود نگرانی آیت الله منتظری در آن زمان بسیار بجا و هوشمندانه بوده است.

۳- و اگر منظور مذاکراتی است که من و برادرم آقاسعید با مسئولین وزارت اطلاعات داشتیم، در آن جلسات هم که با تقاضای آنان صورت می‌گرفت، هیچ شرط و تعهّدی از طرف مسئولین مربوطه مطرح نبود که ما بخواهیم قبول کنیم یا نپذیریم. آنان اظهار نگرانی می‌کردند که بعد از رفع حصر، ازدحام زیاد مردم برای ملاقات با ایشان می‌تواند موجب بروز مسائل و حوادثی شود؛ که در جواب گفتیم نگران نباشید هیچ حادثه‌ای پیش نمی‌آید.

مسئولین اطلاعات آنقدر صحبت‌های کلی می‌کردند که من یک بار به شخصی که خود را آقای صداقت معرفی می‌کرد گفتم: «شما بالاخره چه می‌خواهید بگویید؟» آقای صداقت گفت: «مثلا اگر ما رفع حصر کردیم یک بار خانم اعظم طالقانی می‌آید و می‌رود ملاقات ایشان.» من با شدت و ناراحتی گفتم: «خوب برود ملاقات چه می‌شود؟ شما می‌دانید اعظم طالقانی کیست؟ او از افتخارات این مملکت است؛ او در زمان شاه به حبس ابد محکوم بود.»

بنابراین در قبال رفع حصر آیت الله منتظری هیچ‌گونه تعهدی، نه کتباً و نه شفاهاً، از طرف مرحوم پدر و هیچ یک از فرزندان و بستگان ایشان وجود نداشته است.

احمد منتظری